365 μέρες χωρίς τηλεόραση

365 δημιουργικές ιδέες για σας και το παιδί σας Στηβ & Ρουθ Μπένετ Μετάφραση: Μαρία Μούγιαννη
ISBN: 978-960-03-1733-6 σελ. 402 31 Μαρτίου 2008 Τιμή: € 11,00  Έχετε μερικά παλιά περιοδικά; Mήπως έχετε μερικά χάρτινα κουτιά από γάλα ή άδεια ρολά από χαρτί τουαλέτας; Aν μπορείτε να βρείτε κάποιο από όλα αυτά τα πράγματα, ανοίγετε έναν ευχάριστο κόσμο δημιουργίας για το παιδί σας. Tο παιχνίδι γίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό και γοητευτικό σε όλες του τις μορφές.

Η απουσία του γονέα βλάπτει σοβαρά την υγεία του παιδιού

Όταν οι γονείς λείπουν αναγκαστικά πολλές ώρες από το σπίτι... Όταν οι χώροι παιχνιδιού τείνουν να εξαφανιστούν...

Κι όταν δεν υπάρχει επικοινωνία με τα παιδιά της γειτονιάς, τότε, δυστυχώς η τηλεόραση προάγεται στον σημαντικότερο παράγοντα απασχόλησης, ψυχαγωγίας και διαπαιδαγώγησης των παιδιών, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εικοσιτέσσερις με τριανταεπτά ώρες εβδομαδιαίως παρακολουθούν τα παιδιά τηλεόραση, αναφέρει έρευνα του Ινστιτούτου Καταναλωτών, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα τόσο στις επιδόσεις τους, όσο και στην διατροφή τους.

Η κατανάλωση άχρηστων διατροφικών ουσιών έχει ήδη διαμορφώσει και εμπεδώσει επικίνδυνα διατροφικά πρότυπα στο 77% των παιδιών, με την ανοχή της Πολιτείας και τη συνδρομή του «γονεϊκού ταμείου», τονίζει η σχετική έρευνα. Παρά τις ενημερωτικές εκστρατείες, πολλοί γονείς εξακολουθούν να δίνουν χρήματα στα παιδιά τους για να αγοράσουν ανθυγιεινά σνακς, αντί να τους ετοιμάζουν σπιτικό φαγητό, λόγω έλλειψης χρόνου.

Όπως επισημαίνεται τα παιδιά με κακές σχολικές επιδόσεις, είναι δέσμια της μικρής οθόνης και ουσιαστικά είναι υπό τηλεοπτική κατοχή. Αυτές οι ώρες είναι ώρες απουσίας σωματικής και πνευματικής άσκησης και συνοδεύονται από ακατάσχετη κατανάλωση περιττών τροφίμων, χαμηλής ποιότητας και θρεπτικής αξίας, καταλήγουν οι ειδικοί.

Μήπως να τους αφιερώσετε περισσότερο χρόνο;

Πηγή: zougla.gr 

Πώς να ηρεμίσετε ένα μωρό που κλαίει

Νυχτερινός ύπνος του μικρού παιδιού: Πόσο ασφαλές είναι το ελεγχόμενο κλάμα;

«Άστο να κλάψει»… Πόσο σωστό είναι για το μωρό μας;

Το ελεγχόμενο κλάμα (γνωστό επίσης ως εκπαίδευση στον ύπνο) είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται ευρέως ως ένας τρόπος για να αντιμετωπιστούν μωρά και μικρά παιδιά που δεν κοιμούνται από μόνα τους ή που ξυπνούν την νύχτα. Το ελεγχόμενο κλάμα περιλαμβάνει να αφήνεις το βρέφος να κλαίει για ολοένα αυξανόμενα χρονικά διαστήματα πριν του προσφέρεις αγκαλιά ή παρηγοριά. Ο σκοπός του ελεγχόμενου κλάματος είναι να αφήσεις τα μωρά να πέφτουν για ύπνο από μόνα τους και να τα σταματήσεις από το κλάμα ή τις φωνές τους, που στόχο έχουν να έρθεις κοντά τους κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Η ανησυχία εδώ είναι ότι αυτή η ευρέως διαδεδομένη και προτεινόμενη ακόμα και από επαγγελματίες υγείας τεχνική έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες των βρεφών για την καλύτερη δυνατή συναισθηματική και ψυχική υγεία, και είναι πιθανό να έχει αρνητικά – χωρίς βέβαια κακή πρόθεση από την πλευρά των γονιών -  αποτελέσματα.

Ας δούμε τα επιστημονικά δεδομένα. Τα βρέφη πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα εντελώς νέο κόσμο και ακόμα και μικρές αλλαγές είναι πιθανό να προκαλούν άγχος. Αφήνοντας ένα μωρό να κλαίει χωρίς απόκριση και παρηγοριά, ακόμα κι αν γίνεται για μικρή χρονική περίοδο, μπορεί να είναι πολύ αγχωτικό και επώδυνο για αυτά.

Το κλάμα είναι σχεδιασμένο από τη φύση ως σινιάλο ανάγκης του βρέφους για απόκριση. Παρό,τι η τεχνική του ελεγχόμενου κλάματος ίσως τελικά οδηγήσει το μωρό να μην κλαίει, είναι πιθανό να του διδάσκει να μην αναζητεί ή να μην περιμένει βοήθεια και υποστήριξη όποτε είναι αγχωμένο.

Τα βρέφη από την ηλικία των έξι μηνών κι έπειτα υποφέρουν από ποικίλου βαθμού άγχος αποχωρισμού από τους γονείς τους. Αυτό το άγχος συνεχίζεται έως ότου συνειδητοποιήσουν ότι οι γονείς τους θα επιστρέψουν κάθε φορά που φεύγουν, και ότι είναι ασφαλή ό,τι και να συμβαίνει. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι ένα στάδιο που μπορεί να έρθει και στα τρία χρόνια της ζωής.

Σχεδόν όλα τα μικρά παιδιά ωριμάζουν από μόνα τους έως τριών ή τεσσάρων ετών και αποβάλλουν την ανάγκη να ξυπνούν το βράδυ για αγκαλιά και να επιζητούν την παρουσία των γονιών τους, πολλά δε πολύ νωρίτερα από αυτήν την ηλικία. Η αυθαίρετη επιμονή του ενήλικα για πρόωρη ωρίμανση του παιδιού σε αυτόν τον τομέα έχει συχνά αποτέλεσμα προβλήματα ύπνου και συναισθηματικής φύσης που διαρκούν σε βάθος χρόνου.

Τα μωρά μας είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ασφαλή σύνδεσμο με τους γονείς τους όταν εκείνοι απαντούν έγκαιρα, κατάλληλα και με συνέπεια στις ανάγκες και το άγχος τους. Οι ασφαλείς σύνδεσμοι στη βρεφική ηλικία (secure attachment) αποτελούν τη βάση για όλες τις σχέσεις του νέου ανθρώπου στο μέλλον, για μια καλή ψυχική υγεία στην ενήλικη ζωή.

Τα βρέφη των οποίων οι γονείς ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και αντιδρούν έγκαιρα στο κλάμα τους, μαθαίνουν να «ησυχάζουν» πιο γρήγορα σε βάθος χρόνου γιατί γίνονται πιο ασφαλή στην πεποίθησή τους ότι οι ανάγκες τους για συναισθηματική ασφάλεια θα ικανοποιηθούν.

Οι απαιτήσεις του σύγχρονου Δυτικού τρόπου ζωής και κάποιες συμβουλές «ειδικών» έχουν οδηγήσει τους γονείς στην ψευδή προσδοκία ότι όλα τα βρέφη και μικρά παιδιά θα έπρεπε να κοιμούνται όλη τη νύχτα συνεχόμενα από τους πρώτους ήδη μήνες της ζωής τους, ή ακόμα και από τις πρώτες εβδομάδες. Στην πραγματικότητα τα μωρά μας είναι βιολογικά προγραμματισμένα να ξυπνούν πολύ πιο συχνά τη νύχτα σε σύγκριση με μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, γιατί οι κύκλοι ύπνου τους είναι πολύ πιο σύντομοι. Τα μωρά μας κοιμούνται για πολύ λίγο χρόνο βαθιά, έπειτα βιώνουν αρκετό ύπνο REM ( ύπνο γρήγορων κινήσεων των ματιών, συνδεόμενο με τα όνειρα) και ξυπνούν έπειτα από 1-2 ώρες, για να επιστρέψουν έπειτα σε έναν παρόμοιο βραχύ κύκλο ύπνου. Οι σύντομοι κύκλοι ύπνου επιτρέπουν στα βρέφη να περνούν περισσότερο χρόνο της ημέρας στον ύπνο REM, o οποίος θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Πολλοί γονείς αισθάνονται εξαντλημένοι όταν τα μικρά τους παιδιά κλαίνε την νύχτα, εν μέρει γιατί απαιτείται πρόσθετη ενέργεια για να σηκωθούν και να ηρεμήσουν το μικρό τους, αλλά και μερικές φορές γιατί έχουν την μη ρεαλιστική προσδοκία ότι τα μωρά «πρέπει» να κοιμούνται μόνα τους όλη νύχτα. Κάποιοι από αυτούς τους γονείς βρίσκουν ότι το ελεγχόμενο κλάμα βοηθάει. Άλλοι γονείς όμως βρίσκουν ότι δε βοηθάει ή ότι προκαλεί τόσο επώδυνες στιγμές σε γονείς και μωρό που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη μέθοδο.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν καθόλου έρευνες που να εκτιμούν τα επίπεδα ψυχολογικού στρες των βρεφών που υφίστανται την μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος, ή την μακροπρόθεσμη συναισθηματική ή ψυχική επίδραση της μεθόδου στο παιδί που αναπτύσσεται.

Η επιστήμη σήμερα λοιπόν λέει ότι είναι φυσιολογικό και υγιές για μωρά και μικρά παιδιά να μην κοιμούνται χωρίς διακοπή όλη νύχτα και να χρειάζονται την προσοχή και παρουσία των γονιών τους κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό δε θα έπρεπε να ονομάζεται διαταραχή, πάθηση, πρόβλημα, εκτός εάν είναι καθαρά έξω από τις συνηθισμένες καταστάσεις.

Οι γονείς θα πρέπει να ενημερώνονται ότι η ανταπόκρισή τους στις ανάγκες και το κλάμα του παιδιού τους δε θα προκαλέσει κάποια επίμονη, κακή «συνήθεια», όπως ευρέως διαδεδομένες αιτιάσεις χωρίς καμία επιστημονική βάση υποστηρίζουν.

Το ξύπνημα του παιδιού τη νύχτα μπορεί να οφείλεται σε άγχος αποχωρισμού, και σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς θα πρέπει να ενημερώνονται ότι είναι «εντάξει» να κοιμούνται μαζί ή κοντά στο παιδί, τηρώντας συγκεκριμένες προφυλάξεις. Αυτό συχνά έχει ως αποτέλεσμα όλοι να επιστρέφουν σε ομαλό νυχτερινό ύπνο.

Κάθε μέθοδος που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τους γονείς να κοιμηθούν καλύτερα τη νύχτα δεν θα έπρεπε να αποβαίνει εις βάρος των αναπτυξιακών και συναισθηματικών αναγκών του παιδιού.

Εάν το ελεγχόμενο κλάμα κρίνεται σκόπιμο να χρησιμοποιηθεί, θα ήταν πιο κατάλληλο αφότου το παιδί μπορεί να κατανοήσει το νόημα των λέξεων από τους γονείς, μπορεί να γνωρίζει ότι οι γονείς του θα έρθουν πίσω και να μπορεί να νιώθει ασφαλές χωρίς την παρουσία των γονιών. Από αναπτυξιακή άποψη η ηλικία αυτή είναι περίπου τριών χρονών. Αυτό βέβαια ποικίλει ανάλογα με το παιδί, για αυτό η παρατήρηση του δικού μας παιδιού και η απόκρισή μας στα σημάδια του είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσουμε εάν το παιδί μας είναι έτοιμο να κοιμηθεί μόνο του νιώθοντας ασφαλές. Η μητέρα θα πρέπει να αποφεύγει συγκρίσεις του παιδιού της με άλλα παιδιά και να εστιάζει στην αναπτυξιακή ωρίμανση του δικού της παιδιού, η οποία μπορεί να ποικίλει.

Πριν την έναρξη της μεθόδου ελεγχόμενου κλάματος, επαγγελματίας υγείας (πχ παιδίατρος) θα έπρεπε να αξιολογήσει πλήρως την υγεία του παιδιού, τις ενδο-οικογενειακές σχέσεις, το κατά πόσο το κλάμα του μωρού τη νύχτα είναι πραγματικά έξω από τα φυσιολογικά όρια. Θα πρέπει να γίνεται προσπάθεια ώστε οι γονείς να συνδέονται με υποστηρικτικές δομές στην κοινότητα για να περιοριστεί η απομόνωση που συχνά υπάρχει σε γονείς με μικρά παιδιά. Άλλες στρατηγικές, εκτός από το ελεγχόμενο κλάμα, θα έπρεπε πάντα να συζητούνται με τους γονείς ως προτιμότερες επιλογές.

Εάν ένα μωρό ή μικρό παιδί έχει ήδη βιώσει αποχωρισμό από το γονιό του εξαιτίας αρρώστιας, νοσηλείας, απουσίας του γονιού ή υιοθεσίας, ή εάν ένα παιδί εκδηλώσει μεγάλο άγχος κατά τη διαδικασία του ελεγχόμενου κλάματος, η μέθοδος δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται. Αυτό γιατί τα παιδιά που έχουν ήδη βιώσει τραυματικό αποχωρισμό είναι πιο ευάλωτα στις αρνητικές συνέπειες από το είδος του στρες που προκαλείται από το ελεγχόμενο κλάμα.

Όποτε οι γονείς φτάνουν στα όριά τους με το έντονο κλάμα του παιδιού και υπάρχει κίνδυνος παιδικής κακοποίησης, είναι απαραίτητο οι γονείς αυτοί να λαμβάνουν περαιτέρω υποστήριξη και σύνδεση με κοινωνικό λειτουργό.

Στους γονείς θα πρέπει να λέγεται ότι το ελεγχόμενο κλάμα δεν έχει ερευνηθεί για τα επίπεδα στρες που προκαλεί στο μωρό ή για τις συνέπειές του μακροπρόθεσμα στην συναισθηματική του ανάπτυξη.

Όποτε χρησιμοποιείται, θα πρέπει να δίνονται οδηγίες για όσο το δυνατό πιο ασφαλή πρακτική και προφυλάξεις. Ειδικότερα, οι γονείς θα πρέπει να εστιάσουν στο επίπεδο άγχους που προκαλεί στο παιδί τους και όχι στο χρονικό διάστημα – λεπτά της ώρας- που το μωρό τους έχει αφεθεί να κλαίει. Επιπλέον, οι γονείς πρέπει να εγκαταλείπουν την τεχνική οποιαδήποτε στιγμή δεν την «νιώθουν» σωστή.

 

Πηγή: Australian Association for Infant Mental Health. Position Paper 1: Controlled Crying. Revised ed, March 2004.

Βιβλιογραφία

Bowlby J (1973). Attachment and loss: 2. Separation. Harmondswroth, Middlesex: Penguin.

McKenna J (2000). Cultural influences on infant sleep. Zero to Three 20, 9-18.

Perry BD et al. Homeostasis, stress, trauma, and adaptation: a neurodevelopmental view of childhood trauma. Child and Adolescent Psychiatric Clinics of North America 7, 33-51: 1998.

  

Στέλιος Παπαβέντσης 

Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC

www.pediatros-thes.gr

Κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη

Το έγκλημα που δεν πληρώνει ο δράστης αλλά το θύμα

Κάποτε ο Άντι Γουόρχολ ρωτήθηκε για το ποια είναι η εικόνα που του προκαλεί τη μεγαλύτερη αποστροφή και απάντησε: «Μία έγκυος που καπνίζει». Δεν είναι το ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αυστηρός αντικαπνιστικός νόμος, δεν είναι καν το ότι δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση η καταστροφική συνήθεια του καπνίσματος. Είναι το «έγκλημα» που συντελείται και η τιμωρία του δεν πληρώνεται από τον δράστη, αλλά από το θύμα του.

Τα βλαβερά συστατικά του τσιγάρου, όπως η νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα, φθάνουν στον πλακούντα, απ’ όπου το έμβρυο τρέφεται, και επηρεάζουν την ανάπτυξή του. Ως εκ τούτου, τα παιδιά γεννιούνται λιποβαρή και όχι μόνον. Η νικοτίνη του τσιγάρου δημιουργεί κακής ποιότητας πλακούντα και τον φθείρει νωρίτερα από τη φυσιολογική ημερομηνία λήξης του. Έτσι, στην περίπτωση που η μητέρα καπνίζει, αντί ο πλακούντας να λειτουργεί 40 εβδομάδες, λειτουργεί 38 ή και 36.

Το κάπνισμα περιορίζει την ανάπτυξη του εμβρύου, καθώς τα προϊόντα της καύσης του τσιγάρου παράγουν ουσίες στο αναπνευστικό σύστημα, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο δεσμεύεται πιο εύκολα από την αιμοσφαιρίνη. Έτσι, αντί η αιμοσφαιρίνη να δεσμεύει μόρια οξυγόνου και να τα μεταφέρει στο έμβρυο για να αναπνέει, δεσμεύει διοξείδιο του άνθρακα. Το οξυγόνο που φτάνει στο παιδί είναι λιγότερο και, όταν αυτό γεννηθεί, θα ζυγίζει λιγότερο από το κανονικό. Είναι κάπως σαν το φυτό που δεν ποτίζεται επαρκώς και δεν αναπτύσσεται κανονικά.

Το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης διπλασιάζει το ενδεχόμενο ενός πρόωρου τοκετού, ενδέχεται να προκαλέσει συγγενείς δυσπλασίες ή ανωμαλίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα του παιδιού και ενισχύει τον κίνδυνο θανάτου του, ήδη στην πρώτη εβδομάδα της ζωής του. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι, ακόμη κι αν ένα παιδί από μητέρα καπνίστρια γεννηθεί τελικά γερό, στην πορεία της ζωής του ενδέχεται να παρουσιάσει μειωμένη ικανότητα μάθησης και προβληματική συμπεριφορά.

«Οι γυναίκες που καπνίζουν και φέρνουν στον κόσμο υγιή παιδιά είναι απλά τυχερές. Είναι γεγονός ότι, όταν η μητέρα καπνίζει, καπνίζει και το παιδί» επισημαίνει ο μαιετήρας γυναικολόγος Θοδωρής Βαμβακίδης και προσθέτει: «Τα λιποβαρή έμβρυα μπορεί να αναπτύξουν περισσότερα προβλήματα υγείας από εκείνα που έχουν κανονικό βάρος και επίσης έχουν περισσότερες πιθανότητες να χρειαστούν ειδική φροντίδα και να πρέπει να παραμείνουν στο νοσοκομείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν πρέπει, δε, να ξεχνάμε ότι για αυτά τα παιδιά υπάρχει και η αυξημένη πιθανότητα θανάτου στη διάρκεια του τοκετού».

Τα παιδιά των καπνιστριών αργότερα έχουν προδιάθεση για αναπνευστικά προβλήματα. Τα μωρά έχουν μικρούς πνεύμονες και αεροφόρους οδούς και μπορεί εύκολα να γεμίσουν από αέρα που περιέχει καπνό, ο οποίος δυσκολεύει το παιδί να αναπνεύσει. Γενικά, τα παιδιά των καπνιστριών παρουσιάζουν εύκολα βήχα, ωτίτιδες και κρυολογούν πιο εύκολα. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι έχουν πιθανότητα να αργούν στην εκμάθηση και να έχουν μικρότερο ύψος, ενώ έχουν περισσότερες πιθανότητες να καπνίσουν, όταν μεγαλώσουν, αφού έχουν δοκιμάσει νικοτίνη από την εμβρυϊκή τους ηλικία. Ο θηλασμός κατά τους 6 πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους μειώνει κατά 70% την πιθανότητα ανάπτυξης άσθματος ή αλλεργιών στη μετέπειτα ζωή. Ωστόσο, οι ευεργετικές επιδράσεις του θηλασμού δεν υφίστανται για τα βρέφη των μητέρων που είναι καπνίστριες.

Σύμφωνα με νέες μελέτες, οι μητέρες που θηλάζουν και καπνίζουν μπορεί να μειώνουν τη διάρκεια του ύπνου του βρέφους τους. Όσο μεγαλύτερη είναι η δόση νικοτίνης στο γάλα, τόσο μεγαλύτερη είναι η διαταραχή του ύπνου του παιδιού. Το γάλα μητέρων που καπνίζουν περιέχει ψηλές συγκεντρώσεις νικοτίνης. Η νικοτίνη μειώνει την παραγωγή προλακτίνης, της ορμόνης που ρυθμίζει την παραγωγή του μητρικού γάλακτος. Το μητρικό γάλα των γυναικών που καπνίζουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, περιέχει λιγότερα ευεργετικά στοιχεία από αυτά που περιέχει το μητρικό γάλα εκείνων που δεν καπνίζουν.

Στα ούρα των βρεφών των οποίων η μητέρα κατά την εγκυμοσύνη ή τον θηλασμό, κάπνιζε, η συγκέντρωση της νικοτίνης είναι υψηλή. Επιπλέον, υπολείμματα καπνού μένουν στα μαλλιά και τα ρούχα της μητέρας και το μωρό εκτίθεται σε αυτά. Ανάλογη κατάσταση περιγράφεται και σε μητέρες, που, ενώ οι ίδιες δεν καπνίζουν, υποβάλλονται σε παθητικό κάπνισμα. Το κάπνισμα πρέπει να απαγορεύεται αυστηρά σε κλειστούς χώρους, όπου υπάρχουν βρέφη ή μικρά παιδιά.

Για κάθε τσιγάρο, που η έγκυος καπνίζει καθημερινά, αυξάνονται κατά 5% οι πιθανότητες να αποκτήσει παιδί με στραβισμό, σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «American Journal of Epidemiology». Η επίδραση του καπνίσματος στον στραβισμό μπορεί να γίνει ακόμη πιο ισχυρή στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης.

Αν και ο στραβισμός είναι συχνή οφθαλμολογική πάθηση, επηρεάζοντας ποσοστό 2-3% των παιδιών, δεν υπάρχουν ακόμη αρκετές πληροφορίες για τα αίτια που τον προκαλούν.



Yourbaby.gr

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Σάββατο, 23 Οκτωβρίου · 5:30 μ.μ. - 8:30 μ.μ.
Τοποθεσία Δημαρχείο Κορωπίου
Β. Κωνσταντίνου 267

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

17.30 Ευχαριστίες – Εισαγωγή
17: 45 – 18.30 Η Εργοθεραπεία στον Αυτισμό, Καραμπατζιάκης Κυριάκος

18:45 – 19:30 Η Εργοθεραπευτική παρέμβαση στις μαθησιακές δυσκολίες (δυσγραφία), Συμεωνίδου Αικατερίνη

19:45- 20:30 Η Εργοθεραπεία στην Αποκατάσταση του Εγκεφαλικού Επεισοδίου, Παπαμιχαήλ Αντωνία

Η διαδικασία του ταΐσματος

Οι ώρες των γευμάτων θα πρέπει να είναι στιγμές χαλάρωσης, άνεσης και ευχαρίστησης, τόσο για το βρέφος όσο και για σας. Σας δίνουν την ευκαιρία να του εκδηλώσετε την αγάπη σας και να αναπτύξετε επαφή μαζί του. Αν είστε ήρεμοι και ικανοποιημένοι, το μωρό σας θα ανταποκριθεί αντίστοιχα. Αν είστε νευρικοί ή αδιάφοροι, μπορεί να διαισθανθεί τα αρνητικά αυτά συναισθήματα, με ενδεχόμενη συνέπεια να δημιουργηθούν προβλήματα στη διάρκεια του ταΐσματος.
Θα νιώσετε πολύ άνετα αν καθίσετε σε μια πολυθρόνα ή σε μια καρέκλα, χρησιμοποιώντας μαξιλάρια για να στηρίξετε τους βραχίονες σας, καθώς θα ταΐζετε το μωρό. Αγκαλιάστε το με το ένα χέρι μισοανασηκώνοντας το σώμα του και υποστηρίζοντας το κεφάλι του. Μην το ταΐζετε όταν είναι ξαπλωμένο σε εντελώς οριζόντια θέση, διότι μπορεί να πνιγεί καταπίνοντας, ενώ υπάρχει πιθανότητα το γάλα να κυλήσει στο μέσο ους, προκαλώντας ενδεχομένως μόλυνση.

Κρατήστε το μπιμπερό σε θέση τέτοια ώστε το γάλα να γεμίζει το λαιμό του μπουκαλιού και τη θηλή. Με τον τρόπο αυτό το μωρό δε θα καταπίνει αέρα καθώς ρουφάει. Για να το κάνετε να ανοίξει το στόμα του και να πιάσει με τα χείλια του την θηλή ενεργοποιήστε το αντανακλαστικό αναζήτησης της θηλής, χαϊδεύοντας με τη θηλή το κάτω χείλος ή το μάγουλο του. Μόλις πιάσει τη θηλή με τα χείλια του θα αρχίσει να ρουφάει και να καταπίνει.

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου‏

(Παρουσιάστηκε από τη Ν. Ρουμπάνη στα σεμινάρια του Προγράμματος, από 7 έως 15/12/02)

Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ξεκινούν από την ιδέα ότι δίκιο υπάρχει μόνο στη μία πλευρά. Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αναγνώριση της σύνθεσης, των απόψεων σας χαρίζουμε σήμερα το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του δυσφημισμένου λύκου.

                                                                                                               
Καλή διασκέδαση....

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ’αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λεει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι’ αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ’ όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή  στ’ αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φαω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

                                                                                                     Με εκτίμηση

                                                                                                           Ο λύκος

16 Οκτωβρίου

Σήμερα είναι η:

• Παγκόσμια Ημέρα της διατροφής
• Παγκόσμια Ημέρα Άρτου
• Παγκόσμια Ημέρα υπέρ της υγιούς σπονδυλικής στήλης

Ποια είναι λοιπόν η καλύτερη μέρα για να μιλήσετε στο παιδάκι σας ή στα παιδάκια σας για την υγιεινή διατροφή και ακόμη καλύτερα για την Μεσογειακή διατροφή;

Για να μάθουν τα παιδιά τι είναι καλό γι' αυτά σας προτείνω δύο παιχνίδια.
Πρώτα απ' όλα μαζέψτε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε (από περιοδικά, εφημερίδες..) με "καλά" και "κακά" τρόφιμα.
1) Φτιάξτε μια πυραμίδα όπως και την παραπάνω με χαρτόνι και ζητήστε να τα κολλήσουν τα παιδιά ανάλογα με το τι πρέπει να καταναλώνουμε καθημερινά, λίγες φορές την βδομάδα και λίγες φορές τον μήνα.
2) Πάρτε 2 χαρτόνια και ξεχωρίστε τα "καλά" από τα "κακά" τρόφιμα.

Καλό θα ήταν να παίξετε μαζί με το παιδί και να μην το βάλετε σαν "άσκηση". Να συζητάτε με το παιδί για το κάθε τρόφιμο που επιλέγει, να το αφήνετε να μιλήσει και να το ακούτε προσεκτικά. Εάν δεν το κάνετε το πιθανότερο είναι να σταματήσει και να παίξει κάτι άλλο.

Shake it baby!

Όλοι έχουμε δει γονείς να παίζουν με τα παιδιά τους, πετώντας τα στον αέρα. Σε καμιά περίπτωση, ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΙΜΗΘΕΙΤΕ! To Shaken Baby Syndrome (Σύνδρομο Ανατάραξης Μωρού) παραμονεύει! Τα συμπτώματά του είναι εμετός, εκνευρισμός, μειωμένη όρεξη και λήθαργος και από αυτό υποφέρουν περίπου 3.000 μωρά μόνο στις ΗΠΑ. Μάλιστα το 25% των βρεφών πεθαίνει, ενώ το 65% θα υποστεί μόνιμη βλάβη.

Οι κύριοι αίτιοι της πρόκλησης του συνδρόμου είναι:

* 37% ο πατέρας
* 20,5% ο φίλος της μητέρας ή ο πατριός
* 17,3% η μπέιμπι σίτερ
* 12,6% η ίδια η μητέρα

Συχνά το έντονο ταρακούνημα προκαλεί σπασμούς, δυσκολίες στην αναπνοή και κώμα. Γι' αυτό:

* Μην το πετάτε στον αέρα.
* Μην το κάνετε κούνια πιάνοντάς το από τους αστραγάλους.
* Μην τρέχετε όταν το πηγαίνετε βόλτα στο καρότσι ή στο μάρσιπο.

www.zougla.gr

ΚΑΛΗΜΕΡΑ με την θεία Λένα!

Ωφέλιμος για το έμβρυο ο εμβολιασμός της εγκύου

Μειώνονται οι πιθανότητες να κολλήσει γρίπη το βρέφος τους πρώτους έξι μήνες

Κατά τη διάρκεια των εξάρσεων γρίπης παρατηρήθηκε ότι τα μωρά που ήταν κάτω των έξι μηνών είχαν περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν γιατί ο εμβολιασμός τους απαγορευόταν.

Σε νέα αμερικανική έρευνα εξετάστηκαν 1.200 μητέρες μαζί με τα βρέφη τους για τρεις περιόδους έξαρσης της γρίπης. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι κατά την περίοδο γρίπης αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού, εκείνα τα μωρά των οποίων οι μητέρες είχαν εμβολιαστεί είχαν 41% μικρότερες πιθανότητες να κολλήσουν γρίπη τα ίδια και 39% λιγότερες πιθανότητες να εισαχθούν στο νοσοκομείο για γρίπη.

Η μελέτη επίσης βρήκε ότι τα μωρά, των οποίων οι μητέρες είχαν εμβολιαστεί κατά της γρίπη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων γρίπης κατά τη γέννησή τους και μέχρι τους πρώτους έξι μήνες σε σχέση με τα μωρά των οποίων οι έγκυες μητέρες δεν είχαν κάνει εμβόλιο γρίπης.


www.newsbeast.gr

Πώς θα κάνω το παιδί μου πιο δραστήριο;

Η αλήθεια είναι ότι η φυσική δραστηριότητα παίζει πρωταρχικό ρόλο στη ψυχοσωματική υγεία του παιδιού. Βοηθάει στην πρόληψη της παχυσαρκίας, προάγει τη σωματική και πνευματική υγεία, βοηθάει στη φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού και στην ανάπτυξη πολλών δεξιοτήτων και ικανοτήτων, ακόμα και από κοινωνιολογική άποψη (ομαδικότητα, άμιλλα κ.λπ.). Πραγματικότητα επίσης (και σκληρή) είναι ότι τα σημερινά παιδιά για λόγους που βιώνουν αυτά και οι γονείς τους καθημερινά, κινούνται και γυμνάζονται λιγότερο από άλλες εποχές.

Τι μπορείτε να κάνετε ως νέοι (και μη) γονείς; Ιδού:
• Καθιερώστε καθημερινούς μικρούς περιπάτους είτε μεταξύ υποχρεώσεων (π.χ. προς ή από το φροντιστήριο) είτε συγκεκριμένες ώρες (π.χ. πριν το βραδινό γεύμα).
• Αναθέστε το μικρό σας να βγάζει το κατοικίδιο βόλτα καθημερινά ή και να βγάζει το ίδιο τα απορρίμματα στον κάδο.
• Δημιουργήστε με φιλικές οικογένειες ένα «κλαμπ» εκδρομών, περιπάτων ή πικ-νικ (με δραστηριότητες όπως π.χ. ποδηλασία) τα Σαββατοκύριακα.
• Φροντίστε να παίρνει το παράδειγμά σας σε οτιδήποτε αφορά την κίνηση. Αν εσείς μονίμως χρησιμοποιείτε το ασανσέρ, μη περιμένετε το παιδί να πάει ανέβει με τις σκάλες!
• Αφιερώστε χρόνο μαζί του σε «οικιακές» δραστηριότητες όπως το νοικοκυριό ή ακόμα καλύτερα βάλτε δυνατή μουσική και χορέψτε μαζί σε έντονους ρυθμούς!
• Προσπαθήστε να περιορίσετε το χρόνο που η τηλεόραση είναι ανοικτή ή και το χρόνο που μπορεί το παιδί να αφιερώνει στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
• Στο σχολείο, εξηγήστε του πόσο σημαντικό είναι το μάθημα της γυμναστικής και ωθήστε το να κινείται και να παίζει στα διαλείμματα με τα άλλα παιδιά
• Γράψτε το σε κάποιο άθλημα της επιλογής του, κατά προτίμηση ομαδικό.
Το πιο σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι σταδιακά να αυξηθεί η κίνηση του παιδιού σας συστηματικά και με τρόπο που θα μπορεί το ίδιο να υιοθετήσει. Δηλαδή να του αρέσει ως δραστηριότητα, να νιώθει καλά με αυτή, να μπορεί να το κάνει και να έχει την επιλογή του «διαφορετικού», ώστε να μη το βαρεθεί γρήγορα. Έτσι, λόγου χάριν, προσπαθήστε να εκτελείτε διαφορετικές διαδρομές στους περιπάτους σας, με εικονικά σημεία «κόμβους» (checkpoints) ή και συμβολικά έπαθλα, ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός και κατ’ επέκταση ενδιαφέρον. Σιγά σιγά κι αφού το παιδί συνηθίσει, θα δραστηριοποιείται πιο πολύ και από μόνο του και έτσι θα έχει περισσότερες πιθανότητες και πιο οργανωμένη εντατική κίνηση-άσκηση, όπως π.χ. σε κάποιο άθλημα.

Του Δημήτρη Πέτσιου, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, MSc Διατροφής και Άσκησης
Πηγή: www.dia-trofis.gr

Το υπερκινητικό παιδί και τα προβλήματά του

Συγγραφέας: Neuhaus Cordula,

Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα

Το βιβλίο "ΤΟ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ" έχει γραφτεί από τον συγγραφέα Cordula Neuhaus και έχει επιμεληθεί η καθηγήτρια κλινικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μαρία Ζαφειροπούλου.

Το βιβλίο αυτό είναι εύληπτο και κατανοητό ακόμα και από μή ειδικούς, καθώς το θέμα της υπερινητικότητας παρουσιάζεται αναλυτικά και απλά. Βοηθάει τον αναγνώστη να κατανοήσει τί θα πει Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής (Δ.Ε.Π.Υ.) , αλλά και να αναγνωρίσει τα πιθανά πρώτα χαρακτηριστικά ενός Δ.Ε.Π.Υ. Έχει ασκήσεις και οδηγίες για το πώς να υλοποιηθούν. Στο τέλος του βιβλίου προτείνονται συμβουλές και τρόποι αντιμετώπισης.

Tι πρέπει να γνωρίζουμε για τη φίμωση

Τα περισσότερα αγοράκια παρουσιάζουν φυσιολογική φίμωση κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Η πόσθη (το δέρμα που καλύπτει το πέος) και η βάλανος (το τελικό τμήμα του πέους) διαχωρίζονται συνήθως ατελώς κατά τη γέννηση. Η φυσιολογική διαδικασία διαχωρισμού συνεχίζεται μέσα στην παιδική ζωή.

Τι είναι φίμωση;

Η φίμωση είναι το στένωμα της δερματικής πτυχής που βρίσκεται στην άκρη του πέους (ακροποσθίας), έτσι ώστε να μην μπορεί να αποκαλύπτεται η βάλανος του πέους. Είναι μια κατάσταση πολύ συχνή στα παιδιά, αλλά σπάνια παθολογική: κατά τη γέννηση τα περισσότερα νεογνά (96%) έχουν φυσιολογική φίμωση, στους έξι μήνες της ζωής το 80%, στην ηλικία περίπου των 3 ετών το ποσοστό φθάνει στο 10% και στην ηλικία των 17 ετών είναι γύρω στο 1 - 5%.

Από τι προκαλείται;

Η σοβαρή φίμωση στα βρέφη είναι αποτέλεσμα συγγενούς ανωμαλίας ενώ σε μεγαλύτερα παιδιά οφείλεται σε απότομους χειρισμούς, χρόνια λοίμωξη και κακή υγειινή στην περιοχή.

Τι δεν πρέπει να κάνετε;

Δεν πρέπει να γίνεται βίαια αποκόλληση της ακροποσθίας από τη βάλανο (τράβηγμα προς τα κάτω) πριν από την ηλικία των 3 ετών, γιατί υπάρχει κίνδυνος να γίνουν κακώσεις (ρήξεις), μολύνσεις και ουλές στην περιοχή, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος να δημιουργηθεί επίκτητη αληθινή, παθολογική φίμωση!

Η αποκόλληση της ακροποσθίας από τη βάλανο γίνεται, αν χρειασθεί, μετά την ηλικία των τριών ετών μόνο από ειδικό γιατρό (παιδοχειρουργό, ουρολόγο). 

Οι σχολαστικές μητέρες που επιμένουν να αφαιρούν στα αγοράκια το σμήγμα μεταξύ βαλάνου και ακροποσθίας αφαιρούν μια προστατευτική ουσία που λιπαίνει τη βάλανο. Είναι μια περίπτωση που η πολλή καθαριότητα βλάπτει!

           

Οι γονείς συχνά δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία για τα γεννητικά όργανα των παιδιών και άγχονται για οτιδήποτε υποψιαστούν ότι δεν είναι φυσιολο­γικό. Με πρόθεση να «γιατρέψουν» τη φίμωση των βρεφών και να αποφύγουν μελλοντική χειρουργική επέμβαση, προσπαθούν να αποκαλύψουν τη βάλανο τραβώντας προς τα πίσω την ακροποσθία. Είναι μια παραδοσιακή πρακτική που περνάει από γενιά σε γενιά (και ακόμα δυστυχώς ενισχύεται από κάποιους επαγγελματίες υγείας).

Συμπέρασμα: όσο λιγότερο αγγίζετε εσείς την περιοχή του πέους, τόσο το καλύτερο για το παιδί. Δεν χρειάζεται καμία ειδική φροντίδα για το πέος ενός μικρού αγοριού. Αν παρατηρήσετε κάτι που σας φαίνεται περίεργο, όπως φούσκωμα του πέους κατά την ούρηση ή σταγονοειδή ροή των ούρων, ρωτήστε τον παιδίατρο τι πρέπει να γίνει. Μην κάνετε με δική σας πρωτοβουλία τίποτε, κανένα χειρισμό στο μπάνιο ή αλλού!

Υπάρχουν πιθανές επιπλοκές;

Επίσχεση ούρων. Λόγω της στένωσης παρεμποδίζεται η ούρηση και το παιδί ουρεί σταγόνα σταγόνα (σταγονοειδής ούρηση).

Βαλανοποσθίτιδα. Πρόκειται για μόλυνση από μικρόβια, με αποτέλεσμα τη διόγκωση του πέους, τη φαγούρα, το κάψιμο και τη δυσκολία στην ούρηση.

Παραφίμωση. Η ακροποσθία περισφίγγει σαν θηλιά τη βάλανο που έχει διογκωθεί από την υπεραιμία. Λόγω του «στραγγαλισμού» διακόπτεται η ροή του αίματος και παρουσιάζεται οίδημα (φούσκωμα) και μελανό χρώμα της ακροποσθίας. Όσο περνά ο χρόνος το οίδημα γίνεται εντονότερο και ο άρρωστος αισθάνεται δυνατούς πόνους στο πέος. Η παραφίμωση απαιτεί επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση.

Ουρολοιμώξεις. Τα συμπεράσματα ερευνών για την σχέση φίμωσης και ουρολοίμωξης στα παιδιά είναι συγκεχυμένα. Ωστόσο, φαίνεται ότι εάν ένα βρέφος εμφανίζει ουρολοιμώξεις, η παρουσία φίμωσης αυξάνει τον κίνδυνο για υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις και καλό είναι να αντιμετωπίζεται.

Πότε πρέπει να γίνει περιτομή;

Η εγχείρηση που γίνεται για την αντιμετώπιση της αληθινής φίμωσης λέγεται περιτομή. Είναι η πιο συχνή εγχείρηση στον κόσμο και έχει μακραίωνη ιστορία, περισσότερο ως πολιτισμική και θρησκευτική διαδικασία και πολύ λιγότερο ως ιατρική θεραπευτική επέμβαση.

Η περιτομή είναι η αφαίρεση τμήματος της ακροποσθίας. Πρέπει να γίνεται με γενική νάρκωση στα παιδιά.  

Στα παιδιά χειρουργείται η φίμωση συνήθως μετά το 5ο έτος ή στη σχολική ηλικία και εφόσον υπάρχουν επιπλοκές. Σε νεογνά και βρέφη η περιτομή για φυσιολογική φίμωση αποτελεί βίαιη και ακρωτηριαστική πράξη χωρίς ιατρική ένδειξη. Επιπρόσθετα, η επέμβαση σε μωρό χωρίς χρήση αναισθησίας αποτελεί, πέρα από εντελώς αχρείαστη, και βάρβαρη πρακτική που έχει τραυματικές συνέπειες στον ψυχισμό του ευαίσθητου βρέφους. Έρευνα στο Λίβερπουλ της Αγγλίας έδειξε ότι η υπάρχει υπερδιάγνωση της παθολογικής φίμωσης και ότι η εγχείρηση γίνεται 8 φορές πιο συχνά από όσο θα έπρεπε.

Επιπλοκές της περιτομής

Οι επιπλοκές της περιτομής είναι σπάνιες (ποσοστό 0,2-0,6%) στα χέρια έμπειρων χειρουργών. Η πιο συνηθισμένες επιπλοκές είναι η στένωση του έξω στομίου της ουρήθρας, η λοίμωξη, η αιμορραγία, οι συμφύσεις και η επανεμφάνιση φίμωσης. Οι επιπλοκές αυτές συνιστούν σημαντικό λόγο που η αναίτια βρεφική περιτομή χωρίς ιατρικό πρόβλημα δεν δικαιολογείται.

Υπάρχει άλλη επιλογή θεραπείας για την παθολογική φίμωση;

Ναι. Έρευνες δείχνουν ότι καθημερινή χρήση τοπικής αλοιφής κορτιζόνης για δύο με τέσσερις εβδομάδες μπορεί να πετύχει αποκάλυψη της βαλάνου σε ποσοστό 50-70% των περιπτώσεων. Πολλοί ειδικοί συνιστούν μια δοκιμή αυτής της θεραπείας πριν την καταφυγή στο χειρουργείο.

Στέλιος Παπαβέντσης 

Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC

Πηγή: www.dietup.gr