Mpourmpoulaki

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Χειροποιητα δωρακια για του Αγ. Βαλεντινου!

14 συνδεσμοι με υπεροχες ιδεες για τις 14 Φεβρουαριου!

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Παιχνίδια φυσικής αγωγής

Οι παρακάτω δραστηριότητες μπορούν να αποτελέσουν μια διασκεδαστική ενασχόληση των παιδιών στην διάρκεια των διαλειμμάτων ή του μαθήματος της γυμναστικής και των Ελευθερών δραστηριοτήτων στην αυλή.
ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΙΑ
Αριθμός παικτών: 8-10 άτομα η κάθε ομάδα
Υλικά: ένα στεφάνι για κάθε παίκτη.
Χώρος: αυλή ή κλειστό γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

Σχηματίζονται ομάδες που απαρτίζονται από 6-8 παικτες και σε κάθε παίκτη δίνεται ένα στεφάνι.
Οι παίκτες κάθε ομάδας στέκονται όρθιοι σε κύκλο, σε απόσταση περίπου 2 μέτρων ο ένας από τον άλλον. Κάθε παίκτης κρατά το στεφάνι του κάθετα και στηριζόμενο στο δάπεδο.
Μόλις το σύνθημα δοθεί, οι παίκτες πρέπει να αφήσουν το στεφάνι τους και να πιάσουν το στεφάνι του ατόμου που βρίσκεται στα δεξιά τους, πριν ακόμα αυτό προλάβει και πέσει κάτω.
Το παιχνίδι παίζεται αρκετές φορές αυξάνοντας την απόσταση μεταξύ των παικτών.
Κερδίζει η ομάδα που θα καταφέρει να κάνει ένα μεγάλο κύκλο χωρίς να πέσει κανένα στεφάνι.

ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ
Αριθμός παικτών: απεριόριστος αριθμός παικτών
Υλικά: Κιμωλία, χαρτοταινία ή μια βέργα για σημάδεμα στο δάπεδο.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Σχεδιάζεται μια ελικοειδής γραμμή στο πάτωμα, πλάτους 30 εκατοστών και μήκους περίπου 20 μέτρων.
Οι παίκτες πρέπει να διανύσουν την απόσταση αυτή με το ένα πόδι τους ψηλά, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα χωρίς να πατήσουν πάνω στην γραμμή ή να βγουν έξω από την διαδρομή.
Όποιος δεν καταφέρει να τηρήσει αυτούς τους κανόνες, ξαναγυρίζει στο σημείο εκκίνησης.
Αν κάποιος από τους παίκτες πατήσει 2 φορές έξω από τις γραμμές τότε βγαίνει εκτός παιχνιδιού.
Κερδίζει οποίος διανύσει γρηγορότερα την απόσταση τηρώντας τους κανόνες.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΕΣ
Αριθμός παικτών: Απειροστός αριθμός παικτών.
Υλικά: Ένα πλαστικό ποτήρι για κάθε παιδί.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι παίκτες στέκονται όρθιοι σε απόσταση 2 μέτρων ο ένας από τον άλλον.
Ο παιδαγωγός δίνει ένα πλαστικό ποτήρι σε κάθε παίκτη.
Μόλις δοθεί το σύνθημα, όλοι σηκώνουν ψηλά το ένα πόδι σε ορθή γωνία και τοποθετούν το ποτήρι πάνω στο γόνατο.
Οποίος ακουμπήσει το ποτήρι ή το ρίξει κάτω, βγαίνει από το παιχνίδι.
Κερδίζει οποίος αντέξει περισσότερο χρόνο κρατώντας ισορροπία με το ποτήρι πάνω στο γόνατο.

Η ΜΠΑΛΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παικτών
Υλικά: Μια μπάλα.
Χώρος: αυλή ή κλειστό γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι παίκτες σχηματίζουν έναν κύκλο κοιτάζοντας προς τα μέσα.
Γίνεται κλήρωση για να καθοριστεί ποιος παίκτης θα ρίξει πρώτος την μπάλα.
Ο πρώτος την πετάει πρώτος στον συμπαίκτη του και όλοι κάνουν το ίδιο σαν να πρόκειται για ένα φλεγόμενο αντικείμενο..
Οποίος αφήσει την μπάλα να πέσει η δεν κάνει καλή πάσα, βγαίνει από το παιχνίδι.

ΧΑΡΤΟΜΠΑΛΕΣ
Αριθμός παικτών: Δυο παίκτες με ισάριθμους παίκτες.
Υλικά: Κιμωλία ή κολλητική ταινία και ένα φύλλο εφημερίδας για κάθε παίκτη.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Σχηματίζονται δυο ομάδες με δυο παίκτες.
Με κιμωλία η κολλητική γραμμή σχεδιάζεται μια γραμμή πάνω στο έδαφος. Οι παίκτες κάθε ομάδας τοποθετούνται σε μια πλευρά.
Σε κάθε παίκτη δίνεται μια εφημερίδα για να το κάνει μια μπάλα χαρτιού.
Μόλις δοθεί το σύνθημα οι παίκτες πρέπει να ρίξουν την μπάλα χαρτιού στην περιοχή της αντίπαλης ομάδας, να πάρουν τις μπάλες που ρίχνουν οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας και να τις ξαναρίξουν στην περιοχή της αντίπαλης ομάδας.
Κερδίζει η ομάδα που ύστερα από ένα χρονικό διάστημα έχει τις λιγότερες μπάλες χαρτιού στην περιοχή τους.

ΟΙ ΒΑΡΙΕΣ ΜΠΑΛΕΣ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παικτών αρκεί να είναι σε ζεύγη.
Υλικά: Μια ιατρική μπάλα για κάθε παίκτη

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια με παρόμοια σωματική διάπλαση.
Κάθε ζευγάρι πρέπει να πραγματοποιήσει διάφορες ασκήσεις χρησιμοποιώντας μια ιατρική μπάλα και, στο τέλος, οποίος από τους δυο κερδίσει είναι και ο νικητής.
Πρώτα οι παίκτες κάθε ζευγαριού κάθονται στις φτέρνες, ο ένας απέναντι στον άλλον, με την μπάλα στα χέρια. Με την βοήθεια της μπάλας, κάθε παίκτης πρέπει να προσπαθήσει να κάνει τον αντίπαλο του να χάσει την ισορροπία του .
Όποιος παίκτης πέσει ή στηρίξει ένα από τα χέρια του κάτω, χάνει.
Η δεύτερη άσκηση γίνεται ως εξής: οι παίκτες στέκονται όρθιοι πιάνοντας και οι δυο την ίδια μπάλα. Πρέπει να προσπαθήσουν να πάρουν την μπάλα από τα χέρια του αντίπαλου τους τραβώντας την με δύναμη.
Οποίος τα καταφέρει κερδίζει.
Τέλος οι δυο αντίπαλοι παίκτες στέκονται απέναντι σε απόσταση τριών μέτρων ο ένας από τον άλλον κρατώντας ο καθένας μια μπάλα
Τώρα πρέπει να πετούν πάσα την μπάλα ο ένας στον άλλον όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Οποίος ρίξει την μπάλα κάτω ή δεν την πετάξει καλά χάνει.

ΣΤΟΧΟΣ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παιδιών
Υλικά: Μια μικρή πέτρα και μια κιμωλία για σημάδεμα στο έδαφος.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Πάνω στο δάπεδο σχεδιάζεται ένας στόχος διαμέτρου 3 μέτρα περίπου, χωρισμένος σε ομόκεντρους κύκλους που βαθμολογούνται ως εξής: 4 πόντοι για τον πιο μικρό κύκλο, 2 πόντοι για τον ενδιάμεσο και τέλος 1 πόντος για τον εξωτερικό κύκλο.
Οι παίκτες με την σειρά πρέπει να ρίξουν την πέτρα από την γραμμή προσπαθώντας να πετύχουν το κέντρο του στόχου.
Κάθε παίκτης έχει 3 προσπάθειες
Οι 8 παίκτες με τις καλύτερες επιδόσεις παίζουν έναν τελικό γύρο για την ανάδειξη του νικητή.
Ο τελευταίος γύρος του παιχνιδιού παίζεται με τον ίδιο τρόπο και κερδίζει οποίος έχει τους περισσότερους πόντους.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: Το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί κατά ομάδες με 2 ρίψεις για κάθε παίκτη. Όποιος χάνει βγαίνει εκτός παιχνιδιού. Η απόσταση της γραμμής ρίψης μπορεί να είναι και μεγαλύτερη ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας. Η ΚΑΡΕΚΛΑ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παικτών ανά ζεύγη.
Υλικά: Δεν απαιτείται συγκεκριμένο υλικό.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
1. Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια παικτών με παρόμοια σωματικη διαπλαση.
2. Σημαδευεται μια γραμμη εκκινησης, μια τερματισμου σε αποσταση 20 μετρα από την πρωτη και μια ενδιαμεση σε αποσταση 10 μετρα από τις άλλες δυο.
3. Οι παικτες κάθε ζευγαριου τοποθετουνται στην γραμμη εκκινησης, πλατη με πλατη και με τα χέρια πιασμένα από τους αγκωνες.
4. Μολις δοθει το συνθημα κατευθηνονται προς την γραμμη τερματισμου χωρις να αφησουν τα χερια.Μολις φτασουν την ενδιαμεση γραμμή πρέπει να καθίσουν πάνω στο δάπεδο και να ξανασηκωθούν πάντα με τα χέρια ενωμένα .
5. Κερδίζει το ζευγάρι που φτάνει πρώτο στην γραμμή τερματισμού.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ: Το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί και ως εξής:
Οι παίκτες που λύνουν τα χέρια βγαίνουν εκτός παιχνιδιού ή ξαναγυρίζουν στην γραμμή εκκίνησης. Επίσης μπορούν να παιχτούν πολλοί γύροι παιχνιδιού και οποίο ζευγάρι φτάνει κάθε φορά τελευταίο, βγαίνει από το παιχνίδι. ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παικτών
Υλικά: Δεν απαιτείται συγκεκριμένο υλικό.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι παίκτες τοποθετούνται στην σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον .
Ο τελευταίος παίκτης πρέπει να πηδήξει πάνω από κάθε παίκτη και να τοποθετηθεί μπροστά από όλους.
Ακολουθεί ο επόμενος παίκτης κάνοντας το ίδιο.
Αφού πηδήξουν όλοι οι παίκτες με την σειρά τους, το παιχνίδι ξαναπαίζεται αλλά αυτή την φορά οι παίκτες στέκονται λίγο πιο ψηλά ( ώστε να αυξηθεί ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού..
Αν ένας παίκτης δεν καταφέρει να πηδήξει πάνω από έναν συμπαίκτη του, βγαίνει από το παιχνίδι.
Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να αναδειχθεί ο νικητής.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ :Αν οι παίκτες είναι πολλοί τότε το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί με ομάδες , από 8-10 παικτες. Επισης, το παιχνιδι μπορει να παιχτεί με εφαλτηριο.
ΟΙ ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ
Αριθμος παικτών: απεριόριστος αριθμός παιδιών ανά ζεύγη.
Υλικά:ένας δίσκος φρισμπι για κάθε παίκτη
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι παίκτες χωρίζονται σε ζευγάρια.
Οι παίκτες κάθε ζευγαριού στέκονται σε απόσταση 3-4 μέτρων, περίπου.
Ο ένας παίκτης ρίχνει το δίσκο και ο άλλος προσπαθεί να τον πιάσει στο αέρα με το ένα χέρι η με τα δυο, ανάλογα με τις υποδείξεις του παιδαγωγού.
Ύστερα από 10 πάσες, με το ένα χέρι η με τα δυο, υπολογίζονται οι σωστές και οι λανθασμένες κινήσεις

Η ΑΝΑΠΗΔΗΣΗ
Αριθμός παικτών: απεριόριστος αριθμός παικτών.
Υλικά: ένα μπαλάκι αντισφαίρισης (τένις) ή χειροσφαίρισης (χαντμπολ)
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οριοθετείται ο χώρος του παιχνιδιού ανάλογα με τον αριθμό των παικτών (περίπου μίση έκταση γηπέδου μπάσκετ ανά είκοσι περίπου παίκτες)
Δίνεται το μπαλάκι σε ένα παίκτη που κυνηγάει τους υπόλοιπους. Αυτός ρίχνει το μπαλάκι με το χέρι προσπαθώντας να τους ακουμπήσει αφού πρώτα αφήσει το μπαλάκι να ακουμπήσει μια φορά κάτω.
Αν το μπαλάκι ακουμπήσει ένα παίκτη αυτός βγαίνει από το παιχνίδι.
Όποιος παίρνει το μπαλάκι αφού αυτό ακουμπήσει κάποιον συμπαίκτη του αρχίζει να κυνηγάει τους υπόλοιπους.
Κερδίζει ο τελευταίος παίκτης που μένει στο παιχνίδι.

Η ΓΕΦΥΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παιδιών
Υλικά: Ένας πάγκος
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Στο κέντρο του χώρου όπου διεξάγεται το παιχνίδι τοποθετείται ένας πάγκος πάνω στον οποίο οι παίκτες θα πραγματοποιήσουν διάφορες ασκήσεις.
Πρώτα πρέπει να τον διασχίσουν κατά μήκος, περπατώντας επάνω του.
Στην συνεχεία κάνουν το ίδιο περπατώντας με τα τέσσερα. Έπειτα περπατώντας προς τα πίσω
Και τέλος με το ένα πόδι ψηλά.
Οποίος παίκτης πέσει από τον πάγκο, σε οποιαδήποτε από τις 3 ασκήσεις βγαίνει από το παιχνίδι
Οι παίκτες ανεβαίνουν στον πάγκο ένας με την σειρά.

ΤΑ ΤΟΞΑ
Αριθμός παικτών: Ομάδες των έξι παικτών ή και λιγότερο ανάλογα με το μέγεθος της τάξης.
Υλικά: Δεν απαιτείται κάποιο συγκεκριμένο υλικό.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Σχηματίζονται ομάδες των έξι παικτών.
Οι παίκτες κάθε ομάδας κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον και στηρίζονται με τα ποδιά και τα χέρια στο πάτωμα κρατώντας τα χέρια τους ψηλά και σχηματίζοντας ένα τόξο με το σώμα τους.
Μόλις δοθεί το σύνθημα ο παίκτης που βρίσκεται σε μια από τις δυο άκρες περνάει από κάτω από τους συμπαίκτες του και μόλις φτάσει στο τέλος, κάθεται στην ίδια στάση με τους υπόλοιπους και δίνει το σύνθημα για να ξεκινήσει ο επόμενος.
Κερδίζει η ομάδα που θα φτάσει μακριά, έπειτα από έναν καθορισμένο χρόνο.

ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ
Αριθμός παικτών: Απεριόριστος αριθμός παικτών κατά ζεύγη.
Υλικά: Ένα μπαλάκι του τένις για κάθε ζευγάρι.
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι παίκτες χωρίζονται σε ζευγάρια.
Ο παιδαγωγός σημαδεύει μια γραμμή πάνω στο έδαφος και δίνει ένα μπαλάκι του τένις σε κάθε ζευγάρι.
Ο ένας παίκτης από τους δυο στέκεται πάνω στην γραμμή με το μπαλάκι στο χέρι, ενώ ο άλλος τοποθετείται σε μια απόσταση από την γραμμή ( αρχικά αυτή η απόσταση είναι μικρή ενώ στη συνεχεία του παιχνιδιού για να αυξηθεί και η δυσκολία του μεγαλώνει.
Οι παίκτες που βρίσκονται στην γραμμή πρέπει να πετάξουν το μπαλάκι τους στον συμπαίκτη τους και εκείνος να το παύση πριν ακόμα αυτό παύση στο έδαφος. Αν δεν τα καταφέρουν χάνουν και οι δυο παίκτες και βγαίνουν από το παιχνίδι.
Με τον ίδιο τρόπο οι παίκτες συνεχίζουν να πετούν το μπαλάκι κάθε φορά όμως και πιο μακριά καθώς αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού.
Το ζευγάρι που θα καταφέρει να ολοκληρώσει το παιχνίδι χωρίς όμως να του πέσει το μπαλάκι στο έδαφος είναι και αυτό που θα κερδίσει το παιχνίδι.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΤ’ ΕΜΠΟΔΙΩΝ
Αριθμός παικτών: Ομάδες των πέντε παικτών.
Υλικά: Υλικό γυμναστικής για την δημιουργία μικρών εμποδίων. (Βέργες μπάλες, πάγκοι, στεφάνια)
Χώρος: Στην αυλή ή στο γυμναστήριο.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Τα παιδία χωρίζονται σε ομάδες των πέντε παικτών και καθορίζεται με ποια σειρά θα παίξουν οι ομάδες.
Ετοιμάζεται μια διαδρομή με εύκολα εμπόδια ( βέργες επάνω στο έδαφος σε διάφορες διατάξεις, διάφορες μπάλες, πάγκοι, κ.τ.λ.)
Επάνω στο έδαφος οριοθετείται μια γραμμή εκκίνησης και μια τερματισμού και καθορίζεται ο τρόπος με τον οποίο οι παίκτες θα πρέπει να ξεπερνούν τα εμπόδια (πηδούν με τα δυο ποδιά ενωμένα μέσα στα στεφάνια περνούν με ανοιχτά τα ποδιά πάνω από τις μπάλες κ.τ.λ).
Οι παίκτες της πρώτης ομάδας πιάνονται από το χέρι και, μόλις δοθεί το σύνθημα προσπαθούν να διανύσουν την συγκεκριμένη διαδρομή όσο πιο σύντομα γίνεται.
Εάν κάποιος από τους παίκτες αφήσει το χέρι του συμπαίκτη του ή κάποιο από τα εμπόδια δεν περαστεί με τον σωστό τρόπο τότε όλοι οι παίκτες πρέπει να ξαναπεράσουν τα εμπόδια από την αρχή. Εάν η ομάδα αποτύχει και στην τρίτη της προσπάθεια να περάσει τα εμπόδια τότε βγαίνει από το παιχνίδι.
Κερδίζει η ομάδα που θα διανύσει σωστά την διαδρομή σε λιγότερο χρόνο.
Σε περίπτωση ισοπαλίας, μπορεί να παιχτεί ένας δεύτερος γύρος διανύοντας την ίδια διαδρομή ή αλλάζοντας την λίγο.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ : Για να αλλάξει ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού, αρκεί να αλλάξουν τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Επίσης είναι δυνατόν να ετοιμαστούν δυο ίδιες διαδρομές παιχνιδιού, όπου παίζουν δυο ομάδες συγχρόνως και χάνει οποία ομάδα φτάνει τελευταία στο σημείο τερματισμού. Πηγή: Jorge Baylor. εκδόσεις Μαλλιαρης Παιδεία. Ημερομ. Εκδόσεις: 2003, Σελίδες 8-25

Μη ανταγωνιστικά παιχνίδια στη σχολική αυλή

Τα παιxνίδια που θα προταθούν παρακάτω είναι δοκιμασμένες εφαρμογές σε σχολικές αυλές δημόσιων ελληνικών σχολείων. Ο όρος «μη ανταγωνιστικά» αναφέρεται στην έμφαση που πρέπει να δίνουμε στη συνεργασία του «εγώ» με τους «άλλους». Περιγράφονται τα πιο αποδεκτά από τα παιδιά.

Ο τίτλος τους των παιxνιδιών είναι δοσμένος με τέτοιο τρόπο, ώστε να δελεάσει τα παιδιά. Είναι απλά στη τεχνική τους, χωρίς προπονητικές επιβαρύνσεις και εύκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το δάσκαλο, σαν τεχνική εκτόνωσης σε στιγμές διαπροσωπικών εντάσεων. Παράμετροι της γενικής τους φιλοσοφίας είναι η διασκέδαση, το γέλιο, η χαρά, η αυθόρμητη ανάγκη για σωματική επαφή. Σε πολλά απ’ αυτά μηδενίζεται, η ανταγωνιστικότητα ή ελαχιστοποιείται. Εξαλείφεται κάθε μορφή επιθετικότητας και καταστάσεις αποκλεισμού, μηδενίζεται η σχέση νικητή - νικημένου, η καλύτερη επίδοση, η καλύτερη απόδοση, το καλύτερο ρεκόρ. Ελαχιστοποιείται η περιπλοκότητα των κανονισμών, της τεχνικής, της οργάνωσης ειδικού χώρου και κανονισμών. Μηδενίζεται η απογοήτευση της μη εκτέλεσης, η παραίτηση από την προσπάθεια. Τέλος ένα παιχνίδι που δίνει χαρά σε όλους, τους κάνει όλους νικητές.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι:
1. Κατανοείται η σημασία της συνεργασίας, αφού είναι απαραίτητη για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
2. Η ανάγκη μερικών παιxνιδιών για σωματική επαφή καλλιεργεί την ανθρώπινη ευαισθησία και αλληλεγγύη.
3. Ενισχύεται η αντίσταση των μαθητών στη κατηγοριοποίηση των ανθρώπων.
4. Διευκολύνεται η επικοινωνία των παιδιών μεταξύ τους.
5. Προσφέρονται οι ασκήσεις ως πεδίο ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης του παιδιού, και ως ικανή συνθήκη διαμόρφωσης ταυτότητας του ατόμου μέσα από τη σχέση του με τους άλλους.

Πιθανά προβλήματα που θα δημιουργηθούν κατά την εφαρμογή τους είναι αρχικά η άρνηση κάποιων παιδιών να συμμετέχουν. Εάν το τέχνασμα της πρότασης να συνεργαστεί ο γυμναστής μαζί τους δεν πετύχει, τότε αφήνουμε το παιχνίδι να εξελιχτεί με την ελπίδα, ότι τα θετικά συναισθήματα των συμμετεχόντων θα τραβήξει τους αναποφάσιστους.

Θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν σε:
Παιχνίδια συνεργασίας
Παιχνίδια μη ανταγωνιστικά
Παιχνίδια επαφής και γνωριμίας

Παιχνίδια συνεργασίας
1.   «Σαρανταποδαρούσα». Ζητάμε από τα παιδιά να σταθούν το ένα δίπλα στο άλλο, σε μια ευθεία γραμμή, να ανοίξουνε σε διάσταση τα πόδια, να κάμψουν το κορμό τους εμπρός, να βάλουν τα χέρια ανάμεσα στα πόδια και να πιαστούν με τα χέρια των διπλανών τους. Με αυτή τη τοποθέτηση, πρέπει να προσπαθήσουν να διανύσουν μια συγκεκριμένη απόσταση, χωρίς όμως να «σπάσει» η σαρανταποδαρούσα. Η διαδρομή μπορεί να είναι παράλληλη ή κάθετη στις γραμμές του γηπέδου.
2.   «Σβούρα για τρεις». Ζητάμε από τα παιδιά να επιλέξουν τις τριάδες τους. Ο μεσαίος πιάνει τους συνασκούμενους του από το αριστερό χέρι (έτσι αυτοί στέκονται προς την αντίθετη κατεύθυνση) και περιστρέφονται στο ίδιο σημείο διαγράφοντας κύκλο, ενώ γυρίζουν γύρω από τον μεσαίο. Τα χέρια πρέπει να μείνουν τεντωμένα.
3.   «Καράβια και βράχοι». Ομάδες των τριών τρέχουν ο ένας δίπλα στον άλλο, πιασμένοι από το χέρι. Ανάμεσα στη διαδρομή που πρέπει να διανύσουν τοποθετούνται κώνοι ή πλαστικά μπουκάλια ή χαρτόκουτα, διάσπαρτα τοποθετημένα. Ζητάμε από τα παιδιά να διανύσουν την απόσταση χωρίς να κοπούν και χωρίς να πέσουν πάνω στα αντικείμενα, γιατί τότε το καράβι τους θα βουλιάξει.
4.   «Ελικόπτερο». Όλη η τάξη χωρίζεται σε δύο ομάδες και πιάνονται από τα χέρια, ώστε η μία ομάδα να βλέπει σε μια κατεύθυνση και η άλλη προς την αντίθετη. Ο μεσαίος εκτελεί περιστροφές επιτόπου και οι άλλοι διαγράφουν κύκλους γύρω απ’ αυτόν.
5.   «Αγκαλίτσες». Τα παιδιά μοιράζονται σε ομάδες των τριών ο ένας δίπλα στον άλλον. Οι εξωτερικοί πιάνουν με το δεξί τους χέρι την αριστερή τους πηχεοκαρπική τους άρθρωση. Με το ελεύθερο χέρι τους πιάνουν τη δεξιά πηχεοκαρπική άρθρωση του συνασκούμενου. Ο μεσαίος αγκιστρώνεται από τους δύο εξωτερικούς συνασκούμενους του, μαζεύει τα πόδια του και αφήνει έτσι να τον μεταφέρουν. Το παιχνίδι προτείνεται για τις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού και οι τριάδες πρέπει να ορίζονται σύμφωνα με τα σωματομετρικά τους γνωρίσματα.
6.   «Μικρά τρενάκια». Τα παιδιά γίνονται ζευγάρια ο ένας πίσω από τον άλλον. Ο πίσω συνασκούμενος πιάνει τον πρώτο από την μέση. Τα «τρενάκια τρέχουν στην αυλή και με το σφύριγμα το πίσω παιδί έρχεται μπροστά, ώστε να γίνει ο καινούριος οδηγός στο τραίνο. Ανάλογα μπορεί να παιχτεί ζητώντας από τα παιδιά να γίνουν τριάδες ή τετράδες.
7.   «Το μεγάλο φίδι». Όλη η τάξη είναι πιασμένοι σε ένα μεγάλο σκοινί που να τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν μία μικρή απόσταση μεταξύ τους. Ο πρώτος οδηγεί τους υπόλοιπους σε μια διαδρομή με πολλούς ελιγμούς. Με το σφύριγμα το φίδι, θα υποθέσουμε, ότι βρίσκεται σε κίνδυνο και θα πρέπει να καθίσει κάτω. Το παιγνίδι συνεχίζεται μ’ αυτό τον τρόπο, όσο το ενδιαφέρον των παιδιών κρατιέται αμείωτο. Παραλλαγή: Κάθε παιδί μπαίνει μέσα σε ένα στεφάνι, αλλά θα κρατιέται από το στεφάνι του μπροστινού του και το δικό του θα το κρατάει ο πίσω συμπαίκτης.

Παιχνίδια μη ανταγωνιστικά
1.   «Η ουρά του χαρταετού». Όλοι οι παίκτες τοποθετούνται στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλο, με τα χέρια πιασμένα από τη μέση του μπροστινού τους. Το τελευταίο παιδί είναι η ουρά του χαρταετού και βάζει ένα μαντήλι στη πίσω τσέπη του ή στη μέση. Με το σφύριγμα η κεφαλή του χαρταετού αρχίζει να κυνηγά την ουρά της, προσπαθώντας να αρπάξει το μαντίλι, κάτι στο οποίο η ουρά αντιστέκεται. Όταν το κεφάλι καταφέρει να πιάσει την ουρά, γίνεται η καινούρια ουρά, αφήνοντας ένα νέο κεφάλι.
2.   «Το δίχτυ του ψαρά». Μια μεγάλη ομάδα παιδιών είναι πιασμένοι από τα χέρια και προσπαθεί να περικυκλώσει τους άλλους με σκοπό να τους εγκλωβίσει. Οι αιχμάλωτοι ενώνονται με τη μεγάλη ομάδα. Το παιχνίδι τελειώνει όταν η ενωμένη ομάδα (το δίχτυ) πιάσει όλα τα ελεύθερα παιδιά (ψάρια).
3.   «Τράβηγμα σε αλυσίδα». Χωρίζουμε την τάξη σε δύο ισοδύναμες ομάδες. Συναντιώνται στο μέσο ενός εκ των προτέρων οριοθετημένου αγωνιστικού χώρου και πιάνονται έτσι, ώστε ο κάθε παίκτης της μιας ομάδας να έχει πιαστεί με τους αγκώνες με δύο αντιπάλους. Με το σύνθημα της έναρξης η κάθε μία ομάδα προσπαθεί να τραβήξει την αντίπαλη ομάδα πίσω από την διαχωριστική γραμμή. Στο τέλος ανακοινώνουμε τη νικήτρια ομάδα και επιβραβεύουμε την προσπάθεια αντίστασης της άλλης. Το παιχνίδι προκαλεί επιβάρυνση της ωμικής ζώνης γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συνοδεύεται στην αρχή με προθερμαντικές ασκήσεις των αρθρώσεων.
4.   «Γαργαλιστική διελκυστίνδα». Η τάξη χωρίζεται σε δύο ισάριθμες και ισοδύναμες ομάδες, στις οποίες τα παιδιά είναι πιασμένα από τη μέση του μπροστινού τους. Οι πρώτοι κάθε ομάδας πιάνονται μεταξύ τους από τα χέρια. Με το σφύριγμα αρχίζει η μία ομάδα να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της. Μόλις δημιουργηθεί φορτισμένη συγκινησιακά στιγμή, δίνεται η εντολή να γαργαλίσουν ο ένας τον άλλο. Το παιχνίδι τελειώνει χωρίς νικητές και νικημένους μέσα σε μια εύθυμη διάθεση απ’ όλους.
5.   «Φωλίτσες». Σε μια οροθετημένη περιοχή μερικά παιδιά επιλέγονται για κυνηγοί. Με το σφύριγμα τα υπόλοιπα παιδιά τρέχουν να αποφύγουν το πιάσιμο των κυνηγών. Όταν κάποιος πιαστεί, πρέπει να παγώσει στη θέση του (να σταθεί ακίνητος με τα χέρια ψηλά). Για να ξεπαγώσει πρέπει δύο παιδιά, τα οποία δεν έχουν πιαστεί, να πιαστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν τον πιασμένο στο κέντρο.

Παιχνίδια επαφής και γνωριμίας
1.   «Σέρφινγκ». Ξαπλώνουν όλοι πάνω σε μια σειρά από μικρά στρωματάκια, στο έδαφος. Ένα παιδί (το πιο ελαφρύ της τάξης) ξαπλώνει πάνω τους κάθετα. Οι από κάτω περιστρέφονται όλοι μαζί προς μία κατεύθυνση και έτσι το παιδί που είναι πάνω τους μεταφέρεται από την μια άκρη στην άλλη. Ακόμα και αν η μεταφορά δεν επιτύχει οι συμμετέχοντες μένουν ικανοποιημένοι από την καινούρια εμπειρία.
2.   «Μεταφορά τραυματισμένου». Τα παιδιά γίνονται δυάδες και ένας ελαφρύς μαθητής καθορίζεται ως « τραυματισμένος» ο οποίος πρέπει να μεταφερθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο που υποθετικά είναι το νοσοκομείο. Όλες οι δυάδες πραγματοποιούν τη διαδρομή με τη σειρά τους.
3.   «Το άγγιγμα». Τα παιδιά τρέχουν σε ένα οροθετημένο χώρο σκορπισμένα και όπου θέλει το καθένα. Καθώς τρέχουν ο εκπαιδευτικός φωνάζει «χέρι - χέρι». Τότε τα παιδιά πρέπει να τρέξουν, να βρουν ένα άλλο παιδί και να ενώσουν τα χέρια τους. Το παιχνίδι συνεχίζεται αλλάζοντας τις φραστικές εντολές σε «μύτη - μύτη, αυτί - αυτί, μάγουλο - μάγουλο, πλάτη - πλάτη, γόνατο - γόνατο».
4.   «Νησάκια και ναυαγοί». Τοποθετούνται στο έδαφος στεφάνια σε αριθμό μικρότερο από τον αριθμό των παιδιών. Τα παιδιά τρέχουν πάλι σκορπισμένα και με το σύνθημα «δύο - δύο» πρέπει να μπουν δύο μέσα σε κάθε στεφάνι και να αγκαλιαστούν. Παρόμοια το παιχνίδι συνεχίζεται, αλλάζοντας κάθε φορά τον αριθμό των παιδιών που πρέπει να μπει μέσα στο στεφάνι.
5.   «Τυφλόμυγα». Παραδοσιακό παιχνίδι, στο οποίο ένα παιδί δένει ένα μαντήλι στα μάτια του για να μη βλέπει και προσπαθεί στα τυφλά να πιάσει τους ελεύθερους παίκτες που τρέχουν γύρω του. Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο στα παιδιά και μπορούν να δέσουν μαντήλι στα μάτια τρία έως τέσσερα για να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότερα.
6.   «Το κύμα». Τα παιδιά κάθονται το ένα πίσω από άλλο σε διάσταση και σε πολύ κοντινή απόσταση. Τους ζητάμε να ξαπλώσουν τότε προς τα πίσω. Τα παιδιά ευχάριστα θα ανακαλύψουν ότι βρίσκονται ξαπλωμένα πάνω στο σώμα του συμμαθητή τους. Η άσκηση συνεχίζεται ζητώντας τους να καθίσουν να ξαπλώσουν πολλές φορές.

Τα παραπάνω παιχνίδια μπορούν να θεωρηθούν μια κοινωνική πολιτική που εφαρμόστηκε στο μάθημα της φυσικής αγωγής, με στόχο την εκπαίδευση της αλληλεγγύης, της ειρήνης και την εκπαίδευση κατά της εμπάθειας. Αναγκάζουν τα παιδιά να λειτουργήσουν χωρίς κοινωνικές διακρίσεις και διαφορές, φέρνουν το ένα πιο κοντά στο άλλο, εξαλείφονται αντιπαραθέσεις και εγωιστικές συμπεριφορές. Τέλος το γέλιο, το αστείο, η διασκέδαση είναι η ανταμοιβή της συμμετοχής και της συνεργασίας, με την ελπίδα ότι ο αυριανός πολίτης δεν θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική απάθεια.
http://www.bizeli.com

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Απαντήσεις στα θέματα πιστοποίησης 2012

1.Ποια είναι τα στάδια και τα χαρακτηριστικά της παιδικής

ζωγραφικής;

Η εξέλιξη του παιδικού σχεδίου είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει

πολλούς ειδικούς, με αποτέλεσμα να υπάρχει ποικιλία στην κατάταξη των

σταδίων εξέλιξής του. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι η παιδική

έκφραση αρχίζει με το άμορφο σχέδιο, το ανακάτεμα υλικών και το

μουτζούρωμα. Αποφασιστική στιγμή στην εξέλιξη του παιδικού

ιχνογραφήματος είναι η ανακάλυψη της σχέσης ανάμεσα στην κίνηση και στο

αποτέλεσμα. Αρχικά κυριαρχούν οι κυκλικές μορφές, καθώς ακόμα το νήπιο

δυσκολεύεται να σχηματίσει γωνίες και σχήματα που απαιτούν σταμάτημα ή

αλλαγή της κίνησης.

Κατά την Μαρτ Μπερνσόν, το στάδιο αυτό του μουτζουρώματος

χωρίζεται σε τρία υποστάδια:

α) Το φυτικό-κινητικό (από το 18ο περίπου μήνα).

Στο στάδιο αυτό η τέχνη είναι λειτουργική, μια απλή καταγραφή της

κίνησης του νηπίου. Οι ελλειπτικοί στρόβιλοι που δημιουργεί καθώς δεν

ξεκολλά το μολύβι από το χαρτί δεν αναπαριστούν κάτι και ο παιδαγωγός θα

πρέπει να αποφεύγει να ρωτήσει το παιδί τι ζωγραφίζει.

β) Το αναπαραστατικό στάδιο (από 2 έως 3 ετών).

Στο στάδιο αυτό το νήπιο σηκώνει το μολύβι από το χαρτί και το σχέδιο

εξελίσσεται, εμφανίζονται μεμονωμένες μορφές τις οποίες συνδέει με την

πραγματικότητα. Το νήπιο ερμηνεύει το σχέδιο του λέγοντας ότι ζωγράφισε

κάτι συγκεκριμένο, ενώ στην πραγματικότητα πολλές φορές ανακαλύπτει την

ερμηνεία μετά το σχεδίασμα.

γ) Το επικοινωνιακό στάδιο (από 3 έως 4 ετών).

Το παιδί μιμείται τον ενήλικο και προσπαθεί να γράψει, με αποτέλεσμα η

τελική ζωγραφιά να έχει τη μορφή φανταστικής γραφής. Σταδιακά το

μουτζούρωμα εκλείπει και αυτό που απασχολεί το παιδί στη συνέχεια είναι η

αναπαράσταση του χώρου.

Κατά τον Πιαζέ τα στάδια της αναπαράστασης του χώρου είναι:

α) Η ανικανότητα για σύνθεση (από 1 έως 4 ετών).

Παρότι οι μορφές ξεχωρίζουν, δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους και

σωστή κλίμακα των μεγεθών.

β) Ο διανοητικός ρεαλισμός (από 4 έως 8,9 ετών).

Το παιδί ζωγραφίζει τα αντικείμενα όπως τα ξέρει και όχι όπως τα

βλέπει,με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αναλογίες και προοπτική. Αντί αυτών

το παιδί χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους, όπως η επιπέδωση ή περιστροφική

προβολή, η διαφάνεια και η προσεπίθεση.

γ) Ο οπτικός ρεαλισμός (από 8,9 ετών μέχρι και την ενηλικίωση).

Το παιδί πλέον καταγράφει ότι βλέπει, χρησιμοποιεί σωστή κλίμακα και

τελικά προοπτική. Τα σχέδια πλέον χάνουν την παιδικότητά τους και πολλά

παιδιά χάνουν και το ενδιαφέρον τους για τη ζωγραφική

2.Ποιους τρόπους ευαισθητοποίησης γονέων και νηπίων στο

θέμα της διατροφής θα προτείνατε;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η διατροφική ευαισθητοποίηση και η

τήρηση ορθών κανόνων διατροφής μπορεί να πραγματοποιηθεί με πολλά μέσα

– τρόπους αρκεί να υπάρξει πολιτική υγείας τέτοια που να προβάλλει

ουσιαστικά την αξία και τα οφέλη της σωστής διατροφής και τις επιπτώσεις της

στη δημόσια υγεία.

Μπορεί να υπάρξει ευαισθητοποίηση γονέων και νηπίων με διάφορους

τρόπους και από διάφορους φορείς καθώς επίσης και από τη συνεργασία

πολίτη – ατόμου, κοινότητας και πολιτείας. Ενδεικτικά θα προτείναμε τα

παρακάτω:

· Ένταξη μαθημάτων διατροφής σε όλες τις βαθμίδες της

εκπαίδευσης

· Ενημέρωση γονέων για την αξία της καλής διατροφής από

ειδικούς

· Προβολή του μεσογειακού μοντέλου διατροφής και ανάπτυξη της

μεθόδου progect με θέμα τη διατροφική πυραμίδα στην

προσχολική ηλικία

· Παιχνίδι ρόλων στην κουζίνα του σπιτιού και γνωριμία των νηπίων

με απλές διατροφικές έννοιες, αφού ο πρώτος ΄δάσκαλος είναι ο

γονιός

· Δημιουργία γωνιάς υγιεινής διατροφής και θεατρικό παιχνίδι που

σχετίζεται με τη διατροφή στους παιδικούς σταθμούς

· Εφαρμογή προγραμμάτων αγωγής υγείας σε όλες τις βαθμίδες

εκπαίδευσης σχετικών με τη διατροφή

· Δημιουργία ενημερωτικών φυλλαδίων από τις αρμόδιες υπηρεσίες

για τα οφέλη που προκύπτουν από τη σωστή διατροφή και

διανομή τους στα σχολεία

· Εφαρμογή πραγματικά ισορροπημένης διατροφής στους

παιδικούς σταθμούς

· Προβολή ταινιών και χρήση οπτικοακουστικού υλικού σχετικό με

τη διατροφή σε καθημερινή βάση, ενταγμένων στα προγράμματα

της προσχολικής αγωγής

3.Αναφέρατε τα στάδια ανάπτυξης κατα Erikson

Στο σύγγραμμα του «παιδική ηλικία και κοινωνία» ο Erikson

περιγράφει οκτώ βασικές περιόδους ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του εγώ

που καλύπτουν όλη την πορεία της ζωής από τη γέννηση ως την έσχατη

γεροντική ηλικία. Σε κάθε στάδιο (περίοδο) συνυπάρχουν δύο αντίθετα

στοιχεία: ένα θετικό και ένα αρνητικό. Τα οκτώ αυτά στάδια είναι τα εξής:

α) εμπιστοσύνη-δυσπιστία (βρεφική ηλικία). Ικανοποίηση των αναγκών

του βρέφους (εμπιστοσύνη), αν νιώθει ότι το παραμελούν αποκτά δυσπιστία

για το περιβάλλον του (γονείς).

β) αυτονομία-αμφιβολία (2ο-3ο έτος). Ελευθερία να ενεργεί με το δικό του

τρόπο (αυτονομία) – υπερπροστατευτική διάθεση (αμφιβολία).

γ) πρωτοβουλία-ενοχή (3ο-6ο έτος). Ενθάρρυνση να ενεργεί αυτόβουλα-

αποθάρρυνση, χλευασμός.

δ) φιλοπονία-κατωτερότητα (6ο-11ο έτος). Ενθάρρυνση ενδιαφέροντος

και ενθουσιασμού του παιδιού – ό,τι κάνει είναι «αταξία».

ε) ταυτότητα-σύγχυση ρόλων (12ο-20ο έτος). Γνώση του ποιος είναι και

πού πάει – δεν κατόρθωσε σε προηγούμενα στάδια να αποκτήσει σαφή

εικόνα του Εγώ.

στ) οικειότητα-απομόνωση (νεανική ηλικία). Στοργή και αγάπη για τους

άλλους –δε νοιάζεται για τους άλλους, δεν επικοινωνεί.

ζ) πανανθρώπινο ενδιαφέρον-αυτοαπορρόφηση (μέση-ώριμη ηλικία).

Ενδιαφέρον για τον κοινωνικό περίγυρο-αποκλειστική ενασχόληση με τον

εαυτό του.

η) καταξίωση-απόγνωση (γεροντική ηλικία). Ικανοποίηση για την πορεία

της ζωής του-πικρία, συναίσθημα αναξιότητας.

4. Περιγράψτε τον κύκλο της ανεμοβλογιάς

Οφείλεται στον ιό της ανεμευλογιάς που ανήκει στην ομάδα των ιών

του έρπητα. Χαρακτηρίζεται από διαδοχικές εκθύσεις κηλιδώδους

εξανθήματος. Εκδηλώνεται με ελαφρύ πυρετό και εμφάνιση ερυθρών κηλίδων,

οι οποίες μετατρέπονται σε βλατίδες φυσαλίδες και εφελκίδες. Η εξέλιξη

ολοκληρώνεται σε 6-8 ώρες και ακολουθεί νέα όμοια έκθυση τις επόμενες

3-4 ημέρες με αποτέλεσμα να υπάρχουν από κηλίδες έως εφελκίδες. Στη

συνέχεια οι εφελκίδες πέφτουν χωρίς να παραμείνουν ουλές. Το εξάνθημα

είναι πυκνό στον κορμό και συνοδεύεται από έντονο κνησμό.

5. Αναφέρετε 2-3 παραδείγματα χρήσης του άχρηστου υλικού στο

βρεφονηπιακό σταθμό

1. Κατασκευή τύμπανου:

Υλικά:

Κεσεδάκι 9 από γιαούρτι ή από νες καφέ

1 παλιό τρυπημένο μπαλόνι

1 κομμάτι σπάγκο

Διαδικασία:

Τεντώνουμε καλά το μπαλόνι πάνω στο κεσεδάκι και το

δένουμε με το σπάγκο.

Το τύμπανο είναι έτοιμο.

2.Μόμπιλ από φενιζόλ:

Υλικά:

1 παλιά κρεμάστρα πλαστική

1 δισκάκι από φενιζόλ που περιείχε τρόφιμα

Κόλλα, ψαλιδάκι χειροτεχνίας

Εικόνες από διάφορα περιοδικά

Διαδικασία:

Κολλάμε τις εικόνες από τα περιοδικά πάνω στο φενιζόλ. Αφού

στεγνώσουν κόβουμε το περίγραμμα τους με το ψαλιδάκι χειροτεχνίας. Στη

συνέχεια ανοίγουμε τρύπα στο πάνω μέρος των σχημάτων περνάμε λίγο

σπάγκο και δένουμε το κάθε κομμάτι πάνω στην κρεμάστρα σε διαφορετικό

μήκος. Το μόμπιλ έχει ετοιμαστεί.

3.Μολυβοθήκη πρόσωπο:

Υλικά:

Κονσερβοκούτι (από γάλα, τοματοχυμό κτλ)

Κόλλα, ψαλιδάκι χειροτεχνίας

Διαδικασία:

Κολλάμε γύρω από το κονσερβοκούτι ένα κομμάτι ύφασμα ανάλογου

μεγέθους. Κόβουμε μικρότερα κομμάτια υφάσματος, διαφορετικού χρώματος

στο σχήμα των ματιών, του στόματος και των υπολοίπων χαρακτηριστικών

ενός προσώπου , και τα κολλάμε πάνω από το πρώτο ύφασμα. Αν θέλουμε

του προσθέτουμε μαλλιά, μουστάκι, παπιγιόν κ.τ.λ. Η μολυβοθήκη μπορεί

κιόλας να χρησιμοποιηθεί.

Σημείωση: Μπορούμε αντί του υφάσματος να χρησιμοποιήσουμε κομμάτια από

χαρτί που περίσσεψαν από άλλες χειροτεχνίες

Η πρώτη εμπειρία των παιδιών στην κατασκευή χειροτεχνημάτων

σημειώνεται όταν κατασκευάζουν αυτοσχέδια παιχνίδια – όπως είναι ή

μετατροπή μιας τενεκεδένιας κονσέρβας σε ταμπούρλο, ενός σκουπόξυλου σε

άλογο ή ενός κουρελιού σε κούκλα.

6.Τι γνωρίζετε για το σύστημα orff;

Σύστημα Orff , εμπνευστής του οποίου είναι ο Γερμανός συνθέτης

Carl Orff λέγεται το μουσικοκινητικό σύστημα στο οποίο λόγος, μουσική

και κίνηση είναι ενιαίες και αδιαχώριστες έννοιες.

Μέσα από το λόγο, ( ονόματα, μήνες, παροιμίες, γνωμικά κ.ά.),

δημιουργούνται επαναλαμβανόμενα ρυθμικά σχήματα, ostinati και εισάγονται τα

πρωταρχικά στοιχεία της μουσικής, όπως το μέτρο, ο τονισμός, η φόρμα, οι

δυναμικές κ.λ.π.

Τα τραγούδια ακολουθούν τη φόρμα ερώτηση-απάντηση ,ενώ το

πρώτο διάστημα που εισάγεται είναι η κατιούσα 3η μικρή. Στην αρχή

χρησιμοποιεί την πεντατονική κλίμακα, κατόπιν τη μείζονα με ισοκράτη, τη

μείζονα με χρήση άλλων βαθμίδων(IV, V). Η επεξεργασία του ρυθμού στον

Orff ξεκινά από τα τέταρτα και τα όγδοα, επειδή ο ρυθμός αυτός αντιστοιχεί σε

ρυθμούς του ανθρώπινου οργανισμού(κτύποι καρδιάς, σφυγμός) όπως και σε

κινήσεις του σώματος(βάδισμα, τρέξιμο).

Η κίνηση χρησιμοποιείται με τη μορφή του χορού, της μιμικής αλλά και

της κίνησης που παράγει ήχο. Με τις ηχηρές κινήσεις το παιδί βιώνει το

ρυθμό και ταυτόχρονα εκφράζεται μέσα από αυτό και τις κινήσεις του.

«Χτυπήματα στο σώμα (γόνατα, στήθος), παλαμάκια, ποδοκροτήματα».

Ο αυτοσχεδιασμός παίζει πολύ βασικό ρόλο στο σύστημα Orff. Ο

αυτοσχεδιασμός στο λόγο, τη μουσική και την κίνηση αναπτύσσει την

πρωτοβουλία και την αυτενέργεια του παιδιού και του καλλιεργεί τη φαντασία

και την εφευρετικότητα του ώστε αργότερα στη ζωή να έχει ενεργητική

συμμετοχή και κοινωνικότητα, αφού τα πάντα γίνονται μέσα στα πλαίσια της

ομάδας.

Τα όργανα, τέλος, εμπνευσμένα από τον Orff , παίζουν και αυτά τον

παιδαγωγικό τους ρόλο, όχι μόνο στο ακουστικό επίπεδο αλλά και στο

κινητικό. Αυτά που χρησιμοποιούνται είναι κυρίως κρουστά, όπως μαράκες,

κουδουνάκια, καμπάνες, σείστρο, ντέφι κ.α. Τα μελωδικά κρουστά,

μεταλλόφωνα ,ξυλόφωνα αλλά και τα μελωδικά όργανα όπως η φλογέρα.

Στο πεντάτομο έργο του Orff, «μουσική για παιδιά», σημείο αναφοράς

είναι τα παιδικά τραγούδια και ρυθμοί που προέρχονται από τις παραδόσεις

της χώρας του και απευθύνονται στα παιδιά που ζούσαν εκεί. Προκειμένου

λοιπόν να διδαχθεί αυτό το σύστημα και σε παιδιά άλλων χωρών, πρέπει

να προσαρμοστούν ρυθμικά και μελωδικά μοτίβο της κάθε χώρας, καθώς

επίσης και τα ποιήματα , οι στίχοι, οι παροιμίες κ.λ.π.

7. Πότε ορίζουμε μια στάση ως προκατάληψη και πότε ως

στερεότυπο;

Στάση που συνοδεύεται από επάρκεια πληροφόρησης και

εκφράζεται κατηγορηματικά ή γενικευμένα (θετικά ή αρνητικά) αποβαίνει

προκατάληψη.

Στερεότυπο είναι μια άκαμπτη κρίση μας για κάποιο πρόσωπο,

πράγμα ή γεγονός.

Αρνητικές προκαταλήψεις: προς τους Γερμανούς ( είναι όλοι «ναζιστές»),

τους μαύρους ( είναι «άπλυτοι») κλπ.

Θετικές προκαταλήψεις: π.χ. όποιος (μαθητής) «ξέρει μαθηματικά έχει

μυαλό» κλπ.

Θετικά στερεότυπα: οι νησιώτες είναι φιλόξενοι, οι Μακεδόνες είναι

ανοιχτόκαρδοι κλπ.

Αρνητικά στερεότυπα: οι Άγγλοι είναι ψυχροί, οι Σκωτσέζοι είναι τσιγκούνηδες

κλπ.

8.Τι ονομάζουμε ρυθμική αγωγή και ποια η σημασία της στην

ανάπτυξη του παιδιού της προσχολικής ηλικίας;

Στη μουσική, ρυθμική αγωγή (tempo) ονομάζεται ο βαθμός βραδύτητας ή

ταχύτητας με τον οποίο εκτελούμε ένα μουσικό κομμάτι. Η ρυθμική παίρνει

την έννοιά της από τη λέξη ρυθμός. Ο ρυθμός δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι

η ίδια η ζωή. Σε αυτή την πρωταρχική αλήθεια έχουν στηριχθεί όλα τα

μουσικοκινητικά συστήματα.

Τα παιδιά συνειδητοποιώντας το ρυθμό, τον διοχετεύουν στην κίνησή

τους, τον αισθάνονται και τον κάνουν βίωμά τους, με αποτέλεσμα να

δυναμώνουν οι μυς του σώματός τους και να αυξάνεται η ισορροπία τους.

Οι απαιτήσεις του παιδαγωγού δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τις μυϊκές

ικανότητες των παιδιών και να φορτώνουν υπερβολικά τους μύς και τις

αρθρώσεις τους. Αντίθετα στόχος της ρυθμικής αγωγής είναι τα παιδιά να

συγκρατούν στη μυϊκή τους μνήμη, κινήσεις, σωστή στάση του κορμού

τους, η ακοή τους να είναι «παρούσα» στα ρυθμικά κτυπήματα, να

συνδυάζουν τον εσωτερικό τους ρυθμό με τις ανάγκες της στιγμής, όπως

επίσης να αντιδρούν με το σώμα τους σε διάφορα ερεθίσματα και

παραγγέλματα με γρηγοράδα και σιγουριά. Να χαίρονται την κίνηση , να

μπορούν να αυτοσχεδιάζουν, χωρίς να περιορίζεται ο αυθορμητισμός τους

σε κινητικά καλούπια και να συγκροτούν τις κινήσεις τους με τη βοήθεια

του ρυθμού.

Η σημασία της ρυθμικής είναι καθοριστική για την ανάπτυξη του

παιδιού της προσχολικής ηλικίας διότι παρέχεται στο παιδί η δυνατότητα

να βιώσει το ρυθμό, δηλαδή τη δύναμη που ενώνει τη φωνή, τη μουσική

και την κίνηση. Έτσι αναπτύσσει τις μουσικές και κινητικές δεξιότητές του,

ενώ παράλληλα κοινωνικοποιείται, εκτονώνεται και χαλαρώνει μέσα από

τον αυτοσχεδιασμό, τη δημιουργία και τη συνεργασία.

9.Πως ορίζεται η παιδική επιθετικότητα; είναι ενδογενής

αντίδραση ή επίκτητη;

Ο θυμός και η οργή είναι η πιο κοινή συναισθηματική αντίδραση της

παιδικής ηλικίας. Επιθετικότητα είναι η ενέργεια και οι πράξεις εκείνες που

αποσκοπούν να προκαλέσουν πόνο, τραύμα, ζημιά και άγχος στους

άλλους. Επιθετικές ενέργειες π.χ. είναι να σπάει αντικείμενα, να κλωτσά, να

χτυπά γροθιές, να γκρινιάζει, να βρίζει να αποδοκιμάζει τους άλλους κ.λ.π.

Όσο καταστροφική και επικίνδυνη κι αν είναι για τον άλλον, μια ενέργεια δε

χαρακτηρίζεται ως επιθετική αν γίνεται άθελά μας. Επιθετικότητα έχουμε

μόνον όταν υπάρχει εχθρική διάθεση και πρόθεση να προκαλέσουμε ζημιά,

δηλαδή όταν η πράξη μας είναι σκόπιμη.

Εκτός από την εχθρική επιθετικότητα που κατευθύνεται σε

πρόσωπα και συνοδεύεται από αρνητικά συναισθήματα, υπάρχει ένα

δεύτερο είδος επιθετικότητας, η λεγόμενη «συντελεστική επιθετικότητα»

που αποσκοπεί στην απόκτηση ή στη διατήρηση ενός αντικειμένου. Κατά

την προσχολική ηλικία η επιθετικότητα είναι κυρίως συντελεστικής μορφής.

Ποια όμως είναι η αρχική αιτία της επιθετικότητας και οι παράγοντες

που την προκαλούν;

Η διαμάχη έχει εντοπιστεί σε δύο κυρίως πόλους:

1. Ότι η επιθετικότητα είναι εγγενής βιολογική ορμή. Υποστηρικτές της

άποψης των ενδογενών παραγόντων είναι κυρίως οι Ευρωπαίοι

ψυχαναλυτές – φυσιοδίφες Φρόιντ και Λόρετζ.

2. Ότι η επιθετικότητα είναι επίκτητη, αποτέλεσμα μάθησης. Της άποψης των

εξωγενών παραγόντων υποστηρικτές είναι οι Αμερικανοί συμπεριφοριστές και

κυρίως οι οπαδοί της κοινωνικής μάθησης Walters και Bandura.

Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι διάφοροι οργανισμοί έχουν σαφή

προδιάθεση για επιθετικότητα. Χωρίς αυτήν την προδιάθεση πολλοί

οργανισμοί δε θα μπορούσαν να επιζήσουν. Οπωσδήποτε όμως η τάση

αυτή, ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος, είτε παρεμποδίζεται, είτε

ενισχύεται.

10.Η σημασία του φυσικού περιβάλλοντος και οι αλληλεπιδράσεις

στην ανάπτυξη του παιδιού προσχολικής ηλικίας;

Τα μικρά παιδιά ανακαλύπτουν τον κόσμο με την κίνηση, την

εξερεύνηση και την αλληλεπίδραση. Χρησιμοποιούν, αρχικά, τις αισθήσεις

τους και, κάνοντας υποθέσεις, προσπαθούν να γνωρίσουν τον κόσμο.

Διακρίνουν ομοιότητες και διαφορές, αντιλαμβάνονται σχέσεις

αλληλεξάρτησης, προσπαθούν να ερμηνεύσουν φαινόμενα και αλλαγές που

συμβαίνουν γύρω τους.

Μοιράζονται τις γνώσεις τους με τους άλλους, ανταλλάσσουν ιδέες και

τροποποιούν τις απόψεις τους. Η προσωπική παρατήρηση και η περιέργεια

για την προέλευση, την κατασκευή, τη μορφή, τη λειτουργία και τη χρήση των

πραγμάτων, αποτελούν κινητήριες δυνάμεις για μάθηση.

Τα παιδιά ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τα ζώα και τα

φυτά. Παρατηρούν τους ζωικούς και φυτικούς οργανισμούς και

παρακολουθούν την ανάπτυξή τους. Παίζουν με το νερό, το χώμα κ.λ.π. και

μαθαίνουν τα χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος. Ρωτούν για τον

καιρό, για τα καιρικά φαινόμενα και την επίδρασή τους στο περιβάλλον.

Ενδιαφέρονται για τον τεχνικό κόσμο. Θέτουν ερωτήσεις για τ’ αντικείμενα και

τις ιδιότητές τους.

Με την παρατήρηση, αναζητούν πληροφορίες από διάφορες πηγές.

Σχεδιάζουν και πραγματοποιούν έρευνες και απλά πειράματα.

Ενδιαφέρονται να χρησιμοποιούν εργαλεία, να μετρούν, να κόβουν, να

συνδέουν, να διαλύουν και να χρησιμοποιούν όργανα, όπως π.χ. μαγνήτες,

μικροσκόπια, θερμόμετρα κ.α.

Στον παιδικό σταθμό τα παιδιά μαθαίνουν για το φυσικό περιβάλλον

μέσα από την παρατήρηση και τη διερεύνηση. Δίνονται ευκαιρίες για να

διευρύνουν τις γνώσεις τους για τον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς και για

τους ζωικούς και τους φυτικούς οργανισμούς στο άμεσο φυσικό περιβάλλον

τους και αρχίζουν να κατανοούν τη σημασία της παρατήρησης και των

πειραμάτων.

Ανακαλύπτουν βασικά χαρακτηριστικά γύρω από τη δομή και τις ιδιότητες των υλικών, αναγνωρίζουν ορισμένες πηγές ενέργειες, αντιλαμβάνονται την κίνηση και τις αρχές που τη διέπουν, καθώς επίσης και τις χαρακτηριστικές ιδιότητες των μαγνητών. Διερευνούν το χώρο και προσανατολίζονται με σταθερά σημεία αναφοράς, απεικονίζουν με απλά μέσα το χώρο και καταγράφουν μετακινήσεις και διαδρομές. Τέλος, περιγράφουν μεταβολές του καιρού κι άλλα καιρικά φαινόμενα.

11. Ποιος ο ρόλος του παιχνιδιού στην ολόπλευρη ανάπτυξη

των βρεφών και νηπίων;

Ο ρόλος που διαδραματίζει το παιδικό παιχνίδι στην ολόπλευρη

ανάπτυξη των παιδιών είναι σημαντικός. Πολλές είναι η θεωρίες που έχουν

διατυπωθεί για τα αίτια που ωθούν το παιδί να δείχνει ενδιαφέρον για το

παιχνίδι.

1) Η θεωρία της πλεονάζουσας ενεργητικότητας (Spencer).

2) Η θεωρία της προπαρασκευαστικής άσκησης για την ζωή ( Gross)

3) Η θεωρία της επιτυχίας και της επιβεβαίωσης του εγώ ( Chateau)

4) Το παιχνίδι κατά τον Piajet, οδηγεί το παιδί στην κατάκτηση της

γνώσης. Τα παιδιά οικοδομούν σταδιακά τη γνώση τους μέσα από μια

ενεργητική διαδικασία, μέσα από τη δική τους δραστηριότητα, το παιχνίδι.

To παιχνίδι αναδεικνύεται ως κυρίαρχο διδακτικό μέσο αφού παίζοντας

τα παιδιά ανακαλύπτουν:

· Τους τρόπους αξιοποίησης των αντικειμένων ( αφή, σχήμα,

γεύση, μυρωδιά, ήχο, κ.λ.π.)

· Το όνομα και τη χρησιμότητα διαφορετικών στοιχείων που

απαρτίζουν τον κόσμο που τα περιβάλλει.

To παιχνίδι λοιπόν αποτελεί μια διαδικασία κατά την οποία τα παιδιά

συνδημιουργούν ενεργητικά τον κόσμο τους με τους συνομηλίκους τους

και μαθαίνουν μέσα από τις αλληλεπιδράσεις με τους φίλους τους.

Το παιχνίδι θεωρείται σημαντικό για το παιδί για τους εξής ακόμα λόγους:

· Ασκεί τις σωματικές του δυνάμεις, και την λεπτή του κινητικότητα.

· Εξερευνά το περιβάλλον του και αποκτά εμπειρίες δημιουργώντας

σχέσεις με τον κόσμο και τον εαυτό του.

· Οδηγεί στην άσκηση των αισθήσεων, που αποτελεί απαραίτητη

προϋπόθεση για το ξύπνημα της σκέψης.

· Αποτελεί βασικό μέσο για να φτάσει προοδευτικά στην ωρίμανση.

Επιτρέπει στο παιδί να απελευθερωθεί από τους φόβους του, να

συγκρατεί το θυμό του π.χ. το παιδί που πόνεσε στον οδοντίατρο,

γίνεται οδοντίατρος στους άλλους.

· Αποτελεί ένα μέσο επικοινωνίας, ανακαλύπτει πώς να

συνεννοείται με τον κόσμο και χωρίς την χρήση του λόγου.

· Είναι άριστο μέσο ψυχαγωγίας, χαρίζει μεγάλη χαρά και

ευχαρίστηση.

Προάγεται η γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού που συμβαδίζει με

ολόκληρη την ανάπτυξή του. Η ανάγκη γλωσσικής επικοινωνίας

και η αυθόρμητη εκδήλωση του παιδιού κατά τη διάρκεια ου

παιχνιδιού βοηθάει αποφασιστικά στη αύξηση του λεξιλογίου καις

το σχηματισμό γλωσσικών σχημάτων.

· Οι συγκινησιακές και συναισθηματικές καταστάσεις που ζει το

παιδί με το παιχνίδι αναπτύσσουν το συναισθηματικό του κόσμο

και γενικότερα την κοινωνικότητα του, με την καλλιέργεια του

πνεύματος ομιλίας και συνεργασίας

· Μαθαίνει να υπακούει σε κανόνες, να ζει με τάξη, να συμβιβάζεται

με την αποτυχία και να κινητοποιείται από αυτήν. Βοηθά το παιδί

να «ζει» και όχι «να περνά τον καιρό του

Ερωτησεις Πιστοποιησης 2012 (τα θέματα που πέσαν)

Βρείτε τις απαντήσεις εδώ

1.Ποια είναι τα στάδια και τα χαρακτηριστικά της παιδικής

ζωγραφικής;

2.Ποιους τρόπους ευαισθητοποίησης γονέων και νηπίων στο

θέμα της διατροφής θα προτείνατε;

3.Αναφέρατε τα στάδια ανάπτυξης κατα Erikson

4. Περιγράψτε τον κύκλο της ανεμοβλογιάς

5. Αναφέρετε 2-3 παραδείγματα χρήσης του άχρηστου υλικού στο

βρεφονηπιακό σταθμό

6.Τι γνωρίζετε για το σύστημα orff;

7. Πότε ορίζουμε μια στάση ως προκατάληψη και πότε ως

στερεότυπο;

8.Τι ονομάζουμε ρυθμική αγωγή και ποια η σημασία της στην

ανάπτυξη του παιδιού της προσχολικής ηλικίας;

9.Πως ορίζεται η παιδική επιθετικότητα; είναι ενδογενής

αντίδραση ή επίκτητη;

10.Η σημασία του φυσικού περιβάλλοντος και οι αλληλεπιδράσεις

στην ανάπτυξη του παιδιού προσχολικής ηλικίας;

11. Ποιος ο ρόλος του παιχνιδιού στην ολόπλευρη ανάπτυξη

των βρεφών και νηπίων;